94/11/3: با دلی غمگین و خاطری اندوهناک از اینکه چقدر مسئولین سالن حافظ، در حالیکه هنوز عدۀ زیادی از خیلِ بی بلیتان پشت در منتظر بودند، به من که بلیت خریداری کرده بودم، با اعتماد به نفس می گفتند که: "جایِ شما پر شده است و یه جا پیدا کن، بشین!"، به دیدنِ این نمایش نشستم. یکی از نمایش های مورد علاقه ام بود، بازیِ آقای پاکدل به حقیقت، تحسین برانگیز و عالی بود. نور، دکور، موسیقی، طراحی لباس و همۀ تدارکات صحنه ای به خوبی اجرا شده بودند و مشخص بود رویِ تک تکِ اجزا کار شده است. نمایشنامه هم به نظرم متنِ قوی داشت (دیالوگهای ماندگارِ زیادی از تووش درمیومد) و قسمت های موزیکالش، نه تنها به فضاسازیِ اثر کمک کرده بود، بلکه به نظرم نوستالژیک و جذاب اومد. خسته نباشید به همۀ اعضای این گروهِ نمایشی!