تئاتر جالب و دیدنییه، بنظرم شاید جالب تر بشه اگه کمی ریتم اجرا ها کندتر بشن و به مخاطب اجازه داده بشه که نکات و برداشت های خودش رو از نقاط عطف داستان بکنه، برای من در خیلی از لحظات تماشای نمایش به محض اینکه در حال همزاد پنداری یا به عبارتی دیگه، فهم این بودم که چی شد و من واکنشم چیه، در گیر نقطه عطف دیگه ای میشدم.
تقریا در طی تمام نمایش بازیگران خانم، پنجه های پاشونرو به صورت شق شده و کشیده حفظ کرده بودن که برام سوال شده بود چقدر اینکار میتونه سخت باشه و چه تاثیری توی برداشت من میتونه بذاره این زبان بدن.