دیشب کار رو دیدم.
از قضا ممکن ه به دلایل کاملا شخصی نقطه عطفی در زندگی من بشه دیدن این نمایش و از دیدنش به شدت راضیم ولی اثر به لحاظ نمایشی متوسط بود. ایده ی متن درخشان بود و پرداختش خوب بود و هر چی جلوتر می رفت بهتر هم میشد ولی کارگردانی اثر اصلا به خوبی نمایشنامه نبود. بازی خاطره حکیمی با تپق های متعدد همراه بود. طراحی نور، لباس و گریم و موسیقی متوسط بود.
با همه این اوصاف و به جز ماجرای شخصی که بهش اشاره کردم متن نمایشنامه نکات ارزشمندی داره که دیدنش رو خالی از لطف نمی کنه، البته نه به این قیمت گزاف. پس اون آخرا بلیت بگیرین که ارزون تر ه و خیال تون راحت باشه که چیز خاصی رو از دست نمیدین. نمیگم کار هیچ جنبه بصری نداره ولی به یه نمایشنامه رادیویی نزدیک تر ه.
پ ن: حداقل ابعاد نورگیر طبق مبحث 4 مقررات ملی ساختمان 3*4 هست!