دوستان به درستی گفتن که نمایش فرم‌محور هست. حرکات و میزانسن‌های چشم‌نواز می‌بینیم که جون می‌دن برای عکاسی.
منتها حیف این فرم زیبا که در اختیار این متن هست.
به نظر من، هر چقدر دیالوگ‌ها شلوغ پلوغ و پر زرق و برق بودن، متن خیلی بی‌مایه بود. پیوند زدن سیمرغ به ژولیوس سزار ایده جالبیه ولی در پرورش عقیم مونده بود. علاوه بر این که متن به نظرم سیر معناداری نداشت.
نور پردازی خوب نبود، طراحی لباس متوسط بود، گریم و طراحی صحنه عالی بود.
با توجه به نظرات در مورد صدای بازیگر کلاغ، منتظر هنرنمایی آوایی خاصی بودم که چیزی ندیدم (یا حذف شده یا من درک نکردم). البته بیانشون عالی بود.
خلاصه با وجود نقص‌هایی که داشت بعد از تاکسیدرمی که اصلا مورد پسند من نبود، منو به پیشرفت آقای رستمی‌فر امیدوار کرد.