لحظات پایانی و پر اضطراب زندگی گانگستر های که به خاطر کشته شدن تنها گروگانشون دیگر امید چندانی به زنده ماندن ندارن و هر یک سعی می کنند این لحظات آخر رو اون طور که دلشون می خواد سپری کنند. علی رغم اینکه همه در شرایطی تقریبا برابر قرار دارند و به نوعی از این سرنوشت محتوم آگاهند ، مدام بین دو قطبی بیم و امید تغییر موضع می دهند. گاه شوق مبارزه و گاه نا امیدی و تسلیم شدن . و به نظر من این خودش می تونه تعریفی برای انسان باشه. انسان مختار .
اما اون چه که اون ها رو در این شرایط برابر از هم متمایز می کنه عبارات عریان و بی پرده ای است که بی تعارف و رک به جای گلوله های اسلحه هایی که مدام به هم نشانه می روند به سمت هم پرتاب می کنند .
تن دادن به هر آنچه که بتونه این لحظات عجیب گاه رقت بار و گاه افتخار آمیز رو اندکی طولانی تر کنه باعث می شه که یکی از اعضای اصلی خودش رو به شکل گروگان زن به قتل رسیده در بیاره که ایفای این نقش به نظرم واقعا عالی از کار در اومده بود. آدمی در شرایط اضطرار دست به کاری که حای تصورش رو نمی کرده می زنه و این حس خیلی خوب منتقل شد.
نقش پلیس از این جهت برای من جذاب بود که نسبت به بقیه قدرت انتخاب و در نتیجه اختیار بیشتری داشت. مدام در لحظه انتخاب بود و گویی می تونست سرنوشتش رو در لحظه به دست بگیره . همه چیز بسته به اننخابش داشت. و جالب بود که به خاطر همین قدرت انتخاب ظاهرا ارزش شرایطی که سایرین خودشون رو گرفتار اون ... دیدن ادامه ›› می دیدن بهتر درک می کرد . حتی در جایی در پایان نمایش سعی کرد به سختی سایرین رو از این موضوع آگاه کنه.
نقش بسیار پیچیده مرد زن نما هم واقعا عالی ایفا شده بود . در عین لطافت و حساسیت و آسیب پذیری ، آتش حسد درونش او رو تبدیل به بی رحم ترین فرد گنگ کرده بود.
فن بیان گوینده اخبار که کاملا با ریتم نمایش همخوانی داشت هم ستودنی بود.
نکته ای که فکر می کنم نباید از اون غافل شد هماهنگی عالی حرکات و انتخاب موسیقی بود .
مجموعا متن عالی ، ترجمه عالی ، بازی عالی و کارگردانی فوق العاده بود. عزیزان خسته نباشید و در صورت امکان اجرا ها رو در صورت امکان بیشتر کنید . ممنونم.