اگر انتظارتون دیدن نمایشی مثل دوتای قبلی هست بدجور تو ذوقت میخوره
نمیدونم
تو ذوق من که خورد ...

دوستان دیشب بخت با من یار بود که این کار رو دیدم.خداقوت به همشون.هاناکامکار کولاکی بود.احسان کرمی چه خوب بود.حبیب رضایی منو یاد نقشش تو ترانه های قدیمی انداخت .علی عمرانی خوب بود.مهتاب نصیرپور عزیز مثل همیشه بی نظیر بود.افشین هاشمی و هومن برق نورد خوب بودن ولی تکیه کردن به خط کشی روی صندلی های سینما کمی بیش اندازه تو متن تکرار شد.بازی معصومه رحمانی خوب بود و دیالگ هاش منو یاد گلی انداخت.بهنوش طباطبایی خوب بود.چقدر سامانن احتشامی رو دوست داشتم.اجرای آهنگ فریدون فروغی که اشکان خطیبی خوند بد نبود.حسن انتخاب ترانه ها این بود سبک ها توفیر داشت باهم.ضمن اینکه دیگه فقط خواننده دیگه علی زندوکیل نبود که با تمامی زیبایی صداش ولی خسته کنه تماشاچی رو.چقدر زیبا تقدیر شد از بانو سوسن تسلیمی -فریماه فرجامی - گلچهره سجادیه و....چه خوب بود یادی شد از فیلم هایی که حس نوستالژی مارو تحریک کرد.مدرسه موش ها،گلنار،دزد عروسکها و صدای هانا کامکار چه دلنشین بود رو تصاویر.چقدر به من خوش گذشت.مثل همون شبی بودم که برای اجرای ترانه های قدیمی و ترانه های محلی از سالن مات و خندان و غمگین و مبهوت از سالن خارج شدم.

یه نکته خوب دیگه که یاد نره ارزش گذاشتن برای تماشاچی فهیم تئاتر بود.که یه همچنین سالنی در اختیار عزیزامون بود که حداقل صندلی هاش قابل نشستن بود .تهویه خوبی داشت.و صدای بازیگران خوب به گوش می رسید.هرچند به مهندسین این ساختمان باید تبریک گفت ولی نقدم بهشون اینه که این همه فضای خالی ،چرا سالن به این کوچکی.ولی جای تقدیر داره.دلم میخواد قیلم تئاتر های این کار و ترانه های محلی هم دربیاد و تو آرشیو کارام باهاشون خاطره بازی کنم.محمد رحمانیان دوست دارم