مم و زین

یه رموئو و ژولیت وطنی. با اجرایی به سبک شهر قصه و حسن کچل و بابا شمل. ایده های خوب مثل نمایش صحنه ی چاه از سه نما، استفاده از نماد ها و بعضی مواقع پرفورمنس های هماهنگ که کار رو زیبا تر کرده بود. به خصوص موسیقی خیلی خوبی که کاملا حال و هوای نمایش رو دلپذیر کرده بود. این نمایش بهم نشون داد فولکلور ایرانی خیلی مواقع داستان هایی با قابلیت های بسیار بالایی داره که متاسفانه بهش اعتنا نمیشه. ممنون از تینو صالحی عزیز بابت این نمایش. لذت بردم.

پی نوشت: پویان درزی گرامی با سلام. این کامنتی که زیر تمامی پست های میگذارید تفاوتی با دکمه ی «خواندم» در تیوال نداره :) به جای این کامنت همون دکمه ی خواندم رو برای من بزنید ممنون میشم :) با تشکر از طرف یکی از اعضای تیوال.