به نام یگانه هنرمند

"شیش و هشت"

می توان گفت مدرسه،اولین و شاید مهم ترین بستر پرورش و سامان دهی افکار،عقاید،دیدگاه،کنش و واکنش های ما در اجتماع باشد.این افکار و عقاید و... برای همیشه همراه ما هستند.پس فضای شکل گیری اتفاقات در "شیش و هشت" کاملا درست،به جا و حساب شده بود.اصلی ترین و با ثبات ترین نقطه ی قوت این نمایش همانا دکور و فضاسازی آن بود.
نقش و نگار های معنا دار و گاه معنا ساز.
لباس هایی با اندازه ها و طرح های کاملا مناسب.بی شک می توان گفت که انتخاب طرح لباس بازی گران به وضوح و با تاکید فراوان نمایان شخصیت شان ... دیدن ادامه ›› در داستان بود.
انتخاب بسیار قوی بازی گران به خصوص جواد پولادی.
بازی قوی و مسلط فرزین صابونی،سیامک صفری،الهام کردا و هدایت هاشمی.
حرکات و جست و خیز های به موقع و شسته رفته ی بازی گران.
راه رفتن بین خطوط راست و بدون انحراف.
تغییر جهت با زاویه ی قائمه.
فرو رفتن در اعماق تخته سیاه.
گاه صحنه شلوغ می شد و پر هیاهو و گاه سرد و تاریک و آرام.
گاه میشد سنگینی را احساس کرد.
اجرا در فضای سه بعدی و واقعی اطراف ما بود اما به گونه ای طراحی شده بود که بازی در فضای دوبعدی روی صفحه،به تر بگویم،روی تخته سیاه را می شد احساس کرد.
کنش و واکنش های سریع و هوش مندانه.
و...
..."گذر عمــــــــــر"...
..."گذر زمان"...
تغییر مقدار و رنگ نور به گونه ای بود که گذر زمان را نشان می داد.
همه چیزآن چنان روان بود که در مدت هفتاد و پنج دقیقه، "آقا معلم" بدون تغییر در گریم پیر شد...و زمان گذشت و گذشت...و "سرانجام" فرارسید..."ناکامی"...!
پایانی خلاقانه!
زیبا بود و ستودنی

یا حق./