مهران مدیری با هرکارش واژگان جدیدی رو معرفی میکنه؛ تو شوخی کردم هم " بدون" و " بخند" رو معرفی کرد و به نظر من
سجاد افشاریان، " ببین" هست!
این همه " دیدن" و " نشان دادن" برام ارزشمند بود
دیدن خشم و خستگی میکی موس، آدمی که اسم نداره، خودش نیست، فقط یک پوسته، میکی موس، پلنگ صورتی...
کسی که تو آسانسور میشینه و میگه؛ سلام قربان، طبقه چندم؟!
کسی که روزی اش رو از تو چاه فاضلاب در میاره
کسی که گوشه برانکارد رو میگیره
زنی که تو سیزده سالگی مادر میشه
کسی که در مسیر خروج از کشور میمیره
دختری که نگران "هرمس" شوهرشه!
آدمهایی که شاید خیلی از ... دیدن ادامه ›› ما عادت نداریم به دیدنشون
کنار هم قرار گرفتن کاوه و نیما

امروز توی راهروی یک شرکتی که هر چند ماه یکبار میرم اونجا، یک نفر با ذوق و شوق در رو برام باز کرد و احوالپرسی کرد، از لباسش فهمیدم که آبدارچی هست و حتما هر بار که میرم اونجا بارها برام چایی میاره اما من فقط لباسش رو شناختم!

چقدر دنیای ما پره از آدمهایی که برامون میکی موس هستند و البته چقدر ما برای بقیه میکی موس هستیم.


...
نمایش زیبایی بود
اما اعتراف میکنم خیلی غلیظ بود!
لازمه باز هم ببینمش و بعد مثل مار بوایی که فیل خورده شش ماه بخوابم!

پیشنهاد؛
قسمتی که میکی موس پیتزا آورد و اینطوری اپیزود خانواده به اپیزود میکی موس وصل شد خیلی خوب بود اگر راهکار مشابهی برای بقیه کار هم پیدا میشد به نظرم نمایش روانتر میشد، مثلا توی فیلم مجنون لیلی یک جعبه بین افراد مختلف چرخید و دوربین از دریچه اون وارد زندگی آدمهای بسیار متفاوتی شد.
شاید امیر میتونست برای باز کردن چاه فاصلاب پادگان وارد بشه و مرتضی(؟) با چکمه پوشیدن از پادگان خارج بشه و صحبتهاش رو بخونه وسط صحبتهاش یه تیتر یک روزنامه اشاره کنه که نیما نوشته اش و ...

کلام آخر؛ سپاس از همه هنرمندان عزیزی که با نوشته و اجرا و زحماتشون یک شب خوب رو برامون ساختند.