درزنده گی زخم هائی هست که نه تنها ساده ازیاد نمیرن که نمیشه اوناروبه هرکسی گفت !! چون برسَبیلِ عادت به آدمِ زخمی می خندند وباقیِ قضایا !! این قصّه ی زنده گی سَرِدراز دارد وازکجا فهمیدی که بایه چشم به هم زدن تموم میشه ؟ تا حالا دیدی کسی ازاون دنیا خبری بیاره ؟ اگه دنیا مزرعه ی آخرت باشه میدونی که هرچی بکاری اونوَرِدنیا میتونه ادامه ی همین باشه !!

جناب آقای فرخ پیکر,به عنوان یک تئاتری بسیار خرسند شدم که فرد بزرگوار و ریش سفید تئاتر چون شما نظرشون رو درباره این ترانه مکتوب کردن.تشکر

بسیار زیبابود*
........
متشکرم از خانم مهتاب