از شما سپاسگذارم

از اینکه اجازه دادید بعد از نمایش سقراط باز هم شاهد نمایشی پر از " نشانه " شدم ، سپاس
از اینکه سه واقعیت تلخ را از دیدگاهی بسیار ارزشمند به صحنه کشیدید ، سپاس
از اینکه به این باور رساندید که "درد و سختی " نامش " بدبختی ، بیچارگی و حقارت " نیست ، سپاس
از اینکه پس از سالها به ارزشهای فراموش شده از زاویه ای محترمانه - و نه صرفا مذهبی و منکراتی - پرداختید ، سپاس
از اینکه سرگذشت پر از غم اما " صبوری و امید " سه زن را با کلامی " مقاوم و پر ابهت " نشان دادید ، سپاس

سپاس از یکایک شما عزیزان