نشسته ام
بیتاب بوی اطلسی های پشت پنجره
و بخار رقصان فنجان چای در دست
و نورهای رنگینی که به زور خود را از لای پنجره به صورتت میرساندند
و چشمانت
که بسته میشد
و لبانت
که میخندید
و من
که حالا
نشسته ام
تنها
بیتاب بوی اطلسی

#گُلنوشت
[دی ۹۳]