در اتاق انتظار
بیمارها دو دسته اند:
آنهایی که درد ندارند
آنهایی که درد دارند.
آنهایی که درد ندارند به اولین رعشه ی ناگهانی درد
فکر می کنند
آنهایی که درد دارند
به مرگ فکر می کنند.
در کافه ای تاریک اما،
درد و مرگ بی خیال نشسته اند
سیگارهایشان را دود می کنند
قهوه ی فرانسه شان را می نوشند
و با پوزخند
درباره ی دختر زیبایی پچ پچ می کنند
که با نگاهش
پسر احمقی را تحقیر می کند.

"خوان دلیسیائو"