من دیشب این فیلم رو دیدم ..من هم مثل خیلی از ادم های حاضر در سینما اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که فیلم کپی شده از فیلم هایی مثل ممنتو هست ...اما به نظرم سینما فقط منحصر به یک نفر نیست یعنی یک سوژه مخصوص یک نفر نیست میشه در جوامع مختلف در سینماهای مختلف در فیلم های مختلف به اشکال مختلف نشون داده بشه ...از نظر من طراحی گریم و صحنه و تصاویر فیلم و بازی بازیگران حرف نداشت در مورد فیلمنامه به نظرم چند داستان در حال روایت بود که میشه قضاوت خود تماشاچی رو در اون دخیل کرد ...فیلم همه چیز داشت ...از یه بعدی خیانت بهشت جهنم دروغ فراموشی و از طرفی احساسات یک انسان به فرزندش که می تونست واقعی یا غیر واقعی باشه...به نظرم سیر داستان روایت چند دیدگاه مختلف بود ..اعتماد فرهاد به تنها کسی که به نظرش آشنا میومدو از طرفی عذاب وجدان این دو نفر برای فرار از جهنمی که هر روز درگیرش بودن و در مکالمه ای که در بیمارستان روانی داشتند زن سابق تشویقش میکنه که زودتر بیاد تا توی جهنم خونه ای بسازن و از این وضعیت خلاص بشن...جلوه ای دیگر از عذاب وجدان...جایی در فیلم خشونت نشون داده میشه و من احساس کردم تمام این خصوصیات در وجود همه ما هست ..خشم ..نفرت...عشق...خیانت...دروغ ...فراموشی و مرگ