می گویند کوزه گر از کوزه شکسته آب میخورد حکایت حسین مهکام است و آزادی مشروط.
کسی که تا پیش از او را به عنوان نویسنده ای خلاق و مولف می شناختیم ( با کار هایی چون آدم بیست هیچ اسب حیوان نجیبی است......) در اولین فیلم خود از فیلمنامه ضربه بسیار سخت میخورد.داستان های جانبی بسیار زیاد است و مسیر داستان را تغیر میدهند که میتوان از بین آنها به دفترچه خاطرات،خلق و خوی خسرو ، آقای وکیل با مادر سعید و منشی اش و...... اشاره کرد.و این خرده داستان ها مانع فهم درستی از ابعاد فاجعه رخ داده میشود و به سادگی از کور شدن چشم همکلاسی میگذرد.پایان بندی به نظرم مناسب نبود و جای کار بسیاری داشت.
رامبد جوان همیشه برای من دوست داشتی بوده است هم نمایش خوبی دارد.و تاجایی بار اصلی را به دوش میکشد ولی از جایی به یک باره از جریان اصلی خارج میشود.
این کار میتوانست از کارهای مهم باشد اگر پرش های از این شاخه به آن شاخه اینقدر زیاد نبود.که اگر نبود شاهد ثبات در فیلمی گسسته از هم بودیم که همه رو به اضمحلال هستند