شب گذشته (جمعه - 08 / اسفند / 93) به تماشای این اثر نشستم .

هرچند بخاطر اینکه حوزه تخصصی و حرفه‌ایم چیز دیگه‌ای هست و صرفاً بعنوان یک علاقه‌مند و مخاطب تئاتر-دوست (تئاتر-لازم!)، این مقوله رو دنبال می‌کنم، آشنایی چندانی با ژان پل سارترِ نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس و آثارش ندارم، اما از موضوعِ نمایشنامه‌نویس که بگذریم، نفس اجرا و ارائه نقش‌ها توسط آقایان لازمی و خانم‌ها امینی و محب‌زاده، روان، طبیعی و تأثیرگذار بود .

بهمه این دوستان و بخصوص خانم امینی که کارگردانی اثر رو هم برعهده داشتن، همینطور عوامل پشت صحنه این نمایش، از صمیم قلب خسته نباشید می‌گم و در انتظار تماشای آثاری عمیق‌تر و پرمحتواتر از این گروه هستم .