من آخر کار داشتم هی خودمو کنترل میکردم که گریه نکنم، با بغض سرمو آوردم بالا دیدم خود آقای سجادیان هم داره گریه میکنه من دیگه هیچی نفهمیدم. فقط جوری گریه میکردم که شونه هام می لرزید.گفتم خیلی خب حالا الان تموم میشه! نشد! من تا خود خونه همینطور اشک ریختم! حالا درسته که منم افسردگی دارم ولی خب هیچوقت اینطوری سر اجرای زنده حالم بد نشده بود... من نمیدونم چطور باید از این تیم و به خصوص آقای سجادیان نازنین و آقای آذری عزیز. تشکر کنم... دوستان بی نظیر و فوق العاده سپاس... سپاس... سپاس... سپاس...