در کل به دل نشسته نشد. بازی پانته آ پناهی ها رو خیلی دوست داشتم و دارم.اون قسمتی که صحنه خاموش شد و نازگل نادریان پنج دقیقه تو پروژکشن صحبت میکرد ، یه لحظه به خودم اومدم حس کردم توی سینما نشستم. در آخر اجزای ما هم که خانوم نقوی تشریف نیاوردن و حس میکنم این بی احترامی به مخاطب تئاتر باشه.