می توان گفت تاتر خوبی بود، از نظر بازی پیام دهکردی شاهکار بود و پانته آ بهرام عالی. متن هم خوب بود، اما اگر یک ربع آخر رو حذف می کردی، متن خیلی سبک می شد، لذت بردم و باز به این جمله فکر کردم که:
تا حال بیشتر دنیا را از چشمهای مردها دیده ایم، تاریخ، فلسفه، دین، ادبیات و ... همه شکلی و روحی مردانه دارند، کاش می توانستیم برای یک بار هم شده دنیا را زنانه ببینیم شاید شکلی دیگر باشد.