فکرشو نمیکردم بتونم سه ساعت یکسره در سالن نمایش دوام بیارم،
اما صابر ابر آنچنان با تسلط و قوی نقش ایفا کرد، که نفهمیدم چطور زمان گذشت.
خیلی خیلی ملموس بود گفتگوها و داستان نمایش و داغ دل همه وطن پرستان را تازه میکرد.


چهار نقد به این نمایش تلخ اما شیرین دارم بخاطر تمرکز زدائی:
1- تحرک زیاد و سکون کم کاراکترها که بزرگ بودن صحنه هم در آن دخیل بود.
2- تعدد زیاد نماد ها و تنوع حواشی که جریان روان داستان را پیچیده میکرد.
3- نور زیاد در صحنه های تلخ.
4- نساختن موسیقی متن برای نمایش و استفاده از آهنگهای خارجی بجای آن که بار حسی لازم رو جبران نمی کرد.

با سپاس از همه عوامل
اجرای روز اول (20 مرداد 94)