پرکن پیاله را،

کاین آب ِ آتشین،

دیری است ره به حالِ خرابم نمی‌برد!

این جام‌ها - که در پی هم می‌شود تهی -

دریای ِ آتش است که ریزم به کام ِ خویش،

گرداب می‌رباید و

آبم نمی‌برد!

"فریدون مشیری"