سلام
چند هفته پیش بود که اسم به کارگردانی لیلی رشیدی را در همین سالن به تماشا نشستیم. آقای احمدی خسته نباشید،ولی بهم بگید چرا از میان این همه نمایشنامه مجددا بازنوشتن از اثر ماتیو دولاپرت را انتخاب کردید؟؟
شاید قاعده ای هست و من بی خبرم ... چرا هنرمند تئاتری تو فضای کوچیک تئاتر ایران که همه از کارها و اجرا ها ی کل شهر باخبریم باید کار تکراری و بدتر از اون اجرای تکراری چند هفته پیش یک گروه دیکه رو تو همون سالن اجرا کنه.قطعا دلیلی هست... و ما از اون بی خبریم.
و اعتراف می کنم چون اسم رو در هفته آخر اجراش دیده بودم تماشای پپرونی برای دیکتاتور یه جور تو ذوق تو زدن بود و این برام خیلی عجیبه.
به هرحال خسته نباشند گروه آقای احمدی. و موفق باشین.