من دیشب به همراه خواهر زاده و برادرزاده 4 ساله ام به دیدن این تئاتر رفتیم. چیزی که از همه بیشتر توجهم رو جلب کرد این بود که دیدم این گروه چقدر با عشق کارشون رو انجام میدن در شرایطی که فرهنگ تئاتر بینی توی سرزمین ما به نسبت پایین هست. در شرایطی که پدر مادرهای ما این فرهنگ رو آموزش ندیدن تا بخوان به فرزندانشون یاد بدن و خود ما بزرگترها نیاز به یادگیری داریم. تو این شرایط هست که کار هنرمندان تئاتر کودک به مراتب دشواره. وقتی همهمه بچه ها و صدای باز کردن انواع خوراکی و موبایل پدر مادرها و ... همه باعث میشه تا هنرمند جدا از اینه نتونه تمرکز کنه بلکه بخواد با صدای بلندتری صحبت کنه تا صداش بگوش اون اقلیتی که واقعا برای شنیدن و دیدن اومدن برسه.
با همه اینها دست تک تک شما آقای شریف زاد عزیز، سعید حاج حیدری، مصطفی دارابی، مژگان منتصریان، ترمه یعقوبی، خشایار پیرعلمی ریحانه مطهری، فرید نوایی، مهدی فرشیدی سپهر، شایان موسوی، علیرضا حسین پور،محمد رضا شاملو فرد، عوامل عزیز پشتیبانی و هماهنگی سالن و فروش بلیط و ... را به گرمی میفشارم و از طرف خودم و خانواده‌ام ازتون سپاسگزاری میکنم که با عشقتون به کار ادامه میدید و کم و کاستی ها باعث این نمیشه که سرد بشید و اگه روزی ما شاهد اعتلای فرهنگ تئاتر کودک باشیم بی شک نتیجه زحمات شما عزیزان گرانقدره.
سپاس ویژه از موش پدربزرگ
ضمنا خواهشم اینه که در سایت یا پوستر رده سنی مخاطب رو اعلام کنید(این تئاتر بنظر من مناسب بچه های زیر 4 سال نبود) تا در کارهای بعدی شاهد بینظمی کمتری باشیم.
با احترام
مهشید کامکاری