یاران یک به یک رفتن از این خانه خلوت
و من ماندم و یک مهمانی پر از حسرت و درد
میزبان که خود داغدار باشد
چه انتظار از مهمانهای داغدار تر از او
اگر یک بغض خفته در گلو هم باشی
با یک،تلنگر نگاهی میشوی مثل ابر بهار
پر از غرش و رعد و برق های محیب و ترسناک

کامیار 28/10/2015
Germany