نه به هِندست آمن و نه در خُتَن
آنک خصم اوست سایهٔ خویشتن
.....................................................
عقل باید نورده چون آفتاب
تا زند تیغی که نبود جز صواب
چون ندارم عقلِ تابان و صلاح
پس چرا در چاه نندازم سلاح؟
در چَه اندازم کنون تیغ و مِجَن
کین سلاح خصمِ من خواهد شدن
چون ندارم زور و یاری و سَند
تیغم او بستاند و بر من زند
رغم این نفس وقیحه‌خوی ... دیدن ادامه ›› را
که نپوشد رو خراشم روی را
تا شود کم این جمال و این کمال
چون نماند رو کم افتم در وبال
چون بدین نیّت خراشم بَزّه نیست
که به زخم این روی را پوشیدنیست
گر دلم خوی ستیری داشتی
روی خوبم جز صفا نفراشتی
چون ندیدم زور و فرهنگ و صلاح
خصم دیدم زود بشکستم سلاح
تا نگردد تیغ من او را کمال
تا نگردد خنجرم بر من وبال
می‌گریزم تا رگم جنبان بود
کی فرار از خویشتن آسان بود؟
آنک از غیری بُود او را فرار
چون ازو ببرید گیرد او قرار
من که خصمم هم منم اندر گریز
تا ابد کار من آمد خیزخیز
نه به هندست آمن و نه در خُتَن
آنک خصم اوست سایهٔ خویشتن
........................................................
مثنویِ معنوی، دفتر پنجم
مولانا جلال الدین محمّد بلخی