هر شعر ناب، چون آینه ای ست، و هرکس در آن نگاه کند سیمای خود را در آن خواهد دید، و اگر کسی بگوید که معنایِ شعر همانست که شاعرش اراده کرده، مثل این می ماند که مدعی شود آینه فقط چهره ی سازنده ی خود، یعنی چهره ی کسی را که نخستین بار در او نگریسته، نشان می دهد.
...................................................
*عین القضات همدانی*