آرزو یی ندارم
جز لال شدن
که لب گشودنم
نفرینی ابدی است
از تاراج
تنِ پارچه ای نحیف
برای تن پوشی
کسی در گوشم زمزمه وار میگوید:
لال شو
ای قیچی