مقصود عشق

آنگاه... که آن را آغازی نبود
و گسترة نور...کرانه ای نداشت
عشق، دلهای فروزان را گِرد خویش فراخواند
و دنیایی را در ظلمت فراموشی
فرو برد!
اینک...باید به آنجا میرفتند
و عشق را بار دیگر
به یاد میآوردند!

زمان...بیدرنگ منفجر شد!
اجرام فروزان در فضای تاریک تقدیر چرخیدند
و ... دیدن ادامه ›› از یکدیگر دور شدند.
انبوه سرگشتگان در مدارهای آسودگی، تسلیم چرخشی ابدی گشتند
و دایره های طاقت فرسای تکرار را در محیط دور اختران پیمودند!
و آنان که در مسیرهای ناامیدی...کهکشانهای پوچ خیال را رها کردند
در آنسوی رؤیاهای پنهان... گم شدند!
تنهایی، چهرة آنان را چنان منجمد کرد
که آتش پرخروش درون هم
تصور سرد وانهادگی را
دیگر گرمایی نبخشید!
نور
در آنسوی ظلمت بود!
ظلمتی که خورشیدها حتی
باید از آن میگذشتند!

هر خورشیدی که دنیا را ترک میکرد روزنه ای در آسمان گشود
و آرزوهای بلند زمینی را به سوی آن هدایت کرد!
و اینچنین بود
که بازگشت موعود آغاز گردید
تا آنان که عشق را فراموش کردند
در لحظة تنگ عبور...به سوی آن بازگردند
و اینبار، با تجربة تلخ ظلمت...در گسترة بی انتهای نور
حیات جاودانة خود را...از سرگیرند!

ولی اکنون
لحظات از تنگنای زمان میگذرند
و در قعر فراموشی
فرو میریزند!... (تابستان 1370)