دلتنگم که خوابم طرحی رها شده از
دست های توست
دورم که لبخندم مات عکس های توست
نازنینم!..
گاهی شب پره های شهرت را
اوازی بلند بخوان از زمزمه های دوست دارم هایی
که فقط مهربانی تو را می جویند...
که تو همان مردی
مردی که بشارت تمام لبخندهای منست...


همیشه همچی خوب نیست اما وقتی مثل من از یک تصادفی
که قرار بود بعدش نباشم سالم هستم و با یک کسالت جزیی
میتونی بدی های همه رو ببخشی...
از خیلی ها ممنونم که دعای خیرشون پناهم بود...