فیلمی کاملا معمولی با ریتمی یکنواخت و کسل کننده
باید اعتراف کنم با اینکه آقای حجازی پیشتر با فیلمهایی مانند "زندگی مشترک آقای محمودی و بانو " و "زندگی خصوصی آقا و خانم میم" برای تماشاگران سینما شناخته شدند اما این اولین فیلمی بود که بنده از ایشون تماشا میکردم. با توجه به لیست پرستاره ی بازیگران این فیلم ، چندان دور از انتظار نبود که بازیها خوب و روان انجام بشه که همینطور هم بود، البته من این را بیشتر به پای هنرِ بازیگران فیلم میگذارم تا بازیگردانیِ کارگردان این اثر.
داستان فیلم ساکن و خسته کننده ادامه پیدا میکنه و هرچند که در پاره ای از صحنه ها به نظر فیلمنامه قصد ایجاد یک چالش را دارد اما به نظرم در این کار اصلا موفق نیست، چرا که زمان درگیر کردن ذهن بیننده در اون چالش و ایجاد تغییر در ریتم داستان بسیار کوتاه و سطحی هست و پیش از اینکه بخواد بینندهرا درگیر کند، دوباره به ریتم کسل کننده داستان برمیگرده.
در نهایت از دیدگاه من به عنوان یک تماشاگر چندان فیلم جذاب و دلچسبی نبود ، شاید تنها نکته ی خوب در این فیلم بازی های بدون دیالوگ بازیگران و انتقال خوب حس و حال داستان به بیننده در بیشتر صحنه های فیلم بود.