اجرای دوشنبه 28 تیر ماه سانس 19:30

"نه یک شاهکار ، اما به غایت ساده و روان و بی غل و غش "
بدون شک کارهایی از این دست مخاطبان خود را دارند. شاید نتوان این گونه نمایش ها را در زمره ی کارهای بسیار فاخر و یا یک شاهکار در سال 95 قرار داد اما از دیدگاه من این نمایش درخور توجه و در پاره ای از قسمت ها تامل برانگیز بود. شاید مهمترین فاکتور این اثر برای من ،حس بسیار خوبی بود که در طول نمایش در بطن کار جاری و ساری بود. حسی با عطر آرامش در آمیخته با نوستالژی، که پیوسته در طول مدت اجرا ادامه می یافت. همان حس خوبی که در ابتدای نمایش آقای رضایی به آن اشاره داشتند.

چرا " آدامس ... دیدن ادامه ›› خوانی" ؟
از نظر من انتخاب این موضوع و این نام از دوجهت مورد توجه است. ابتدا اینکه برای تعریف چند داستان مختلف با موضوعات اجتماعی و سیاسی متفاوت در یک نمایش، که نه از نظر محور زمانی به هم وابسطه اند و نه شخصیت های آن به هم مربوط اند، شاید هوشمندانه ترین کار این باشد که به دنبال وجه اشتراکی در این داستان ها باشید تا از آن به عنوان یک زنجیر مجازی برای متصل نشان دادن نمایش استفاده کنید. نکته بعد آنکه نام این نمایش به شما گوشزد میکند که با چشم و گوشهایی ساده و بی تکلّف وارد سالن نمایش شوید و به دنبال دیالوگ های سنگین و دنیایی پیچیده و صحنه آرایی های خارق العاده نباشید. "آدامس خوانی" شاید به ظاهر نامی نه چندان سنگین و پر استعاره برای یک نمایشِ پر ستاره باشد ، اما شاید دقیقا هم هدف استاد رحمانیان همین بوده است.

اجرای موسیقی توسط گروه نوازندگان و توانای آقای خطیبی هم در اجرا و هم در خوانندگی از نکات خوب و مورد توجه این نمایش بود. موسیقی تقریبا متناسب با فضای داستانها ساخته شده بود و حس نمایش را در زمان بین دو اجرا ، برای تماشاگر زنده نگه می داشت.

نگاه ظریف به مشکلات اجتماعی در بخش مربوط به "خانم صورتی" و همچنین اشاره به شخصیت والای بانو "آذر شیوا" از بخش های مورد علاقه ی من در این نمایش بود. همچنین بازی دلچسب و روان خانوم بهنوش طباطبایی و همچنین تماشای اجرای بانو مهتاب نصیرپور عزیز ،که برای من همواره حسی خوب و خاطره انگیر را به ارمغان می آورد، از از نکات بسیار دلنشین در این نمایش بود.