دیشب همراه دختر دایی عزیز به تماشای نمایش " خروس می خواند " نشستیم.

بازیها روان و انتخاب غالب بازیگران کاملا متناسب با نقش ها بود.خصوصا بازی بازیگران نقش های سیروس و مهری و اتابک کاملا متناسب با نقش انتخابی بود و هر سه این هنرمندان واقعا خوش درخشیدند.
اما انسجام کلی کار ضعیف بود و به قول دختر دایی جان بازیها پراکنده بودند و داستان خط روایی مشخصی نداشت. من به ویژه نقش خسرو خان را درک نمی کردم ...
کاراکتری که داستان حول او می چرخید و تا پایان چگونگی احساسات و افکارش و اصولا هدف غایی از تمام اینها پوشیده و مبهم باقی ماند!
هر یک از فرزندان و حتی مهری و رحیم دچار خودخواهی خود بودند و از حودخواهی سایرین و عدم توجه دیگران نالان.اما خسرو خان ... واقعا چه فکر می کرد و چه حسی داشت و می خواست به مخاطب چه بگوید؟کسیکه به ماهیها و گلها علاقه داشت تمام اموالش را از جان و دل می بخشید اما علی رغم تجربه تلخ ترک خانه پسر ارشدش به واسطه بی توجهی هایش ... همچنان با فرزندان دیگر که پاره های تنش بودند همانطور خودخواهانه و با فاصله رفتار می کرد.واقعا متوجه پیام رفتار ... دیدن ادامه ›› ی وی نمی شدم.
گرچه بازیها به طور کلی خوب و روان بود ( البته مه لقا باقری به نظرم بهتر است همان نقش های تاریخی را ایفا کند که اتفاقا بسیار در ایفای این نقش ها موفق است و خوووب عمل می کند،اما از ایفای نقش های امروزی بهتر است خودداری کند زیرا به قدری با وجودش عجین شده که در نقش های ساده هم حال و هوای نقش های تاریخی را القا می کند )اما نامفهوم بودن پیام و خط کلی داستان با آن پایان بی موقع باعث شد در مجموع نمایشی نباشد که تماشایش را به کسی پیشنهاد کنم.(به عنوان یک مخاطب عام البته مطمئنا دیدگاه اهالی هنر بسیار دقیق تر و روشنگرانه تر خواهد بود)به نظر می رسد اخیرا تیوال در نمایش هایی که تماشایشان را پیشنهاد می دهد عوامل دیگری را جز کیفیت کلی کار در نظر می گیرد!