لانتوری از ان دست فیلم هایی است که هر چه از ان دور میشویم شدت تاثیر گذاری اش کمتر میشود و ایراداتش پررنگ تر....راستش من چیز زیادی ندارم که اضافه کنم..... اما از ان دست فیلمهایی است که برخلاف خیلی از منتقدان که توصیه تماشایش را داشتند می گویم خیلی اهل توصیه کردنش نیستم..... این داستان و جدل همیشگی وجود دارد که ایا هنرمند باید راه حل بدهد برای معضل اجتماعی یا فقط کارش طرح مساله است..... من نمی دانم اما خوب می دانم در روزگاری که حال خیلی از ما خوب نیست یک قصه غم انگیز درد اور بدون کورسو امیدی ... خیلی خوشایند نیست برای من تنها صحنه و سکانس جالب صحنه ای بود که مریم بعد حادثه روی نیمکتی در پارک نشسته بود و گفت می خواهم زندگی کنم انگار او هم از افتاب دلنشینی که می تابید لذت میبرد.... زندگی عجب داستانی ست... لانتوری پر ازمانیفست است پر از حرف و قصه اما چیز جدیدی نداشت برای من جز ان افتاب و سکانسی که کاش بیشتر پرداخت میشد به ان.....