آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید / موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش

فیلم سفارشی چه در کسوت داستانی و بلند و چه با بسته‌بندی سانتی‌مانتال و قالبی مستند همواره فرارتر از مفهوم پروپاگاندا حرکت نمی‌کند.

فیلمساز همیشه در پوز مصلح اجتماعی ما که در برهوت فیلمسازان زن موثر؛ از قضا بانویی حی و حاضر در گرداگردهای اجتماعی - سیاسی است و با همراهی اقارب همیشه معترضش همسر و دخترش) در برج عاجشان برای گمنامان اجتماعی نسخه پیچیده و له‌له‌هایی مشفق‌تر از مادر می‌‎شوند با امدادهای محبوبان رسانه‌های ملقب به تحول‌خواه! چه ترک‌تازی‌ها که نمی‌کنند. در این بین وا اسفا که جوانان به شدت متاثر از جراید و در حال اعراضی مازوخیستیک با کتاب و تعمق، از رهروان پیامبران اساطیری پیروانی مومن‌تر به آنها ... دیدن ادامه ›› هستند.

در فرهنگی آمیخته با مذهب که کمک به دیگری در خفا ارزشی ستودنی محسوب می‌شود، تکانه‌های جلوه‌فروشانه با فرودستان هماره در سلبریتی‌ها همچون آتشی برافروخته زبانه می‌کشد ؛ فزون‌تر از قلیان فقر در پستوهای معصوم ملت. حال هنر سینما اینچنین در دستان قدر قدرت آنها سال به سال کمر خم می‌کند و شگفتا که اینچنین تقدیس می‌شود.

در چنین احوالاتی است که باید بار دیگر و با نفسی دیگر خطاب به خلق‌الناس مقهور رسانه‌ها گفت که رفقا! آدم‌ها! اخوی‌ها! باور کنید که این مشت‌های گره کرده تنها به سندان کوفته می‌شوند.