یه دعوت یکی از دوستان به دیدن این نمایش نشستم. با توجه به عنوان نمایش، در ابتدا گمان می کردم که نمایشی مذهبی خواهم دید و من هم خیلی به این ژانر علاقه ندارم اما برخلاف انتظارم، نمایشی دیدم اجتماعی و عمیق. نمایشی متفاوت از ده ها نمایشی که هر شب در تهران اجرا می شوند و اکثرشان هم ادعای بررسی معضلات اجتماعی دارند اما بیشتر نمایش روابط متعارف و نامتعارف جوانان هستند بدون واکاوی عمیق این روابط. نویسنده اختلافات مذهبی را که در دیگر کشورهای خاورمیانه موجب جنگ و خونریزی می شوند را به محیط تهران نمایش می دهد و در اینجا ممکن است آدمها اسلحه دست نگیرند و کسی که عقیده ای خلافشان دارد را نکشند، اما با او کاری می کنند که شاید دست کم از کشتن نباشد و زندگی او را ویران کند. به نظرم جای اینگونه نمایش ها در جامعه امروز ایران خالی است. نمایشی که نمایشگر واقعیات و تناقظات جامعه ماست. و نمایشگر واقعیات و تناقظات موجود در کل خاورمیانه است و بر جامعه ما نیز تاثیر می گذارد.