نمایش رو دیدم. واقعا برای بنده حداقل بسیار خسته کننده بود.
جدا از نظر و سلیقه شخصی بنده، داستان بازتاب داخلی زیادی داشت و به هیچ عنوان من تماشاچی رو با خود به جلو نمیبرد. انگار هرچیز از یک نقطه شروع میشد و به یک نقطه تمام میشد و بنده این رو یک ضعف میدونم. برای نمایشی که هدف معینی نداشت. بی شک هدف اصلی رساندن مفهوم و پیامی با تفکر امروزی بود، اما خیلی چیز ها پشت طنزپردازی های بیجا گم شده بود و همچون پرده های پشت سر هم تنها تماشاچی از یک فضای نقشی به فضای دیگر میرفت و همچنین طراحی بازی برای بازیگران نیازمند تامل بیشتری بود، چرا که گاها احساس میکردم بازیگر از فضای نقشی خود جدا شده و به سمت و سویی نه چندان مناسب، بلکه بیشتر متناسب با جوی که تماشاچی به وجود میاورد رفته و همین شک و شبهه درست میکرد.طراحی و عمق صحنه شلوغی های بیش از حد داشته و فوکوس نگاه تماشاچی خواه یا ناخواه به جایی که نباید میرفت و این احساس را در دل تماشاچی به وجود میاورد که انگار همه این اتفاقات از عدم هماهنگی میباشد.

با تشکر از همه عوامل ساخت این اثر و عذرخواهی بابت پرچانگی
امیدوارم نقد مفیدی صورت گرفته باشه و بتواند دو گروه اجرا و تماشاچی را به نسبت یاری دهد.