البته من تو جشنواره بین المللی فجر(اردیبهشت دیدم) اونم بسختی چون فقط یه اکران داشت...
دوتا شخصیت علی عمرانی و مهتاب نصیر پور تا اندازه ای شناسنامه دارن که ببینده گیج نشه ولی هومن برق نورد و اشکان خطیبی خیر...
شخصیت پردازی فیلم مشکل داره
ظاهرا رحمانیان تنها از خاطرات و دغدغه های خودش تو فیلم یاد کرده که یکم ارتباط برقرار کردن باهاش سخت میشه...
واژه گل درشت بودن رو با شما موافقم وخیلی کوتاه و زود گذر هم هستن و خیلی سطحی رد میشه
ولی من از دیدنش پشیمون نیستم......
چون فیلم بد روهم باید دید....