خوشحالم که در آخرین شب این نمایش ناب رو از دست ندادم ... اگر فرصت بود برای بار دوم هم برای تماشا می رفتم اما حیف ... از اون نمایشهایی بود مثل الوتریا که تو یاد من می مونه ...
بشریتی که ممکنه از ککی که در شلوار کلاو افتاده ممکنه آغاز بشه ...
انسان خودخواه کور و خودمرکزبین ...
اطاعتی که کلاو از هم داره ... کورکورانه و چندش آور ... منو یاد مورین و مگ می ندازه ...