فیلم نفس فیلمی با ایده بسیار قوی و شاعرانه است از یک زندگی با رویاهای پاک که در اثر جنگ نابود می شود ، اما متاسفانه با یک فیلم نامه ضعیف رنگ می بازد. چرا باید به بعضی مسایل سیاسی در فیلم اشاره می شد؟
بازی کودک فیلم بر خلاف بازی ضعیف مهران احمدی بسیار قابل اعتناست اما نکته بسیار تامل برانگیز نادیده گرفتن بازی فوق العاده پناهی ها در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر است. خانم مقدمی از همین فیلم برنده سیمرغ نقش مکمل شد اما رویکرد جشنواره در ارایه سیمرغ بازیگری واقعا جای شگفتی دارد.
فیلم نامه های ضعیف و انتخاب عجیب بازیگران نقشها ی اول توسط کارگردانان و تهیه کنندگان و به طور کلی روند عجیب ظهور ستاره ها در سینمای ایران به اندازه کافی باعث هدر رفتن پتانسیل بازیگری در ایران شده است، دیگر واقعا نیازی بر زخم زدن دیگری توسط جشنواره بر این پیکر ضعیف نیست ! بازیگران اول ستاره می شوند، بلافاصله کاندید سیمرغ شده و یا سیمرغ می گیرند بعد از آن یا مثل خانم تهرانی، کریمی،حاتمی،افشار و... همانطور بازیگران یکسان و سردی برای هر نقش می مانند و یا نهایتا تبدیل به بازیگران کاملا معمولی مثل کوثری، علیدوستی، جواهریان، طباطبایی و... می شوند.همین شرایط برای بازیگران مرد نیز کمابیش حاکم است. واقعا شان بازیگری ایران این است که هدیه تهرانی دو سیمرغ داشته باشدیا باران کوثری چهار نامزدی و دو سیمرغ ؟ ان نقش ها ماندگارند؟معدود جوایز قابل اعتنای بازیگران ایران در جشنواره های بین المللی نظیر جایزه اقای ناجی در برلین یا شهاب حسینی در کن عموما به عدم شناخت داوران بین المللی از روند کلی این بازیگران و توهم خلق یک شخصیت توسط ان ها صورت گرفته. امیدواریم حداقل جشنواره فجر محک منصفانه ای برای بازیگری ایران باشد.
خانم ابیار مثل اقای مهرجویی توان خلق شخصیت در فیلم خود و استفاده از پتانسیل بازیگر را دارد و مثل یک کارگردان قوی دارای ایده های قابل احترام.