به عنوان یک تماشاگر معمولی قصد صحبت در مورد متن را ندارم.
موزیک تئاتر در پخش مشکل جدی داشت. سطح صدا ی موزیک گاها بسیار بلند و ازاردهنده و گاها به سختی شنیده می شد.
دکور نمایش چند دقیقه بعد از شروع همه چیز را لو میداد. و ااصرار بر تراکم همه چیز در یک صحنه واقعا توجیه نداشت.
شهاب حسینی هنوز قدرت کنترل صدایش در اجرا را ندارد و مجبور به استفاده از میکروفن بود-فاجعه- که چون در محل نا مناسب نصب شده بود در اجرا سطح صدا تغییر میکرد.
اما ازاردهنده ترین موضوع پایان بد اجرا بود
نصیریان در صحنه میماند و با تشویق معمولی مواجه میشود و با ورود جداگانه، شهاب حسینی مورد تشویق بسیار هیجان زده تماشاگر قرار میگیرد.
واقعا ... دیدن ادامه ›› ترسیدم.
چرا نصیریان به عنوان ستاره اجرا به عنوان نفر اخر وارد صحنه نشد؟!!!
چرا تماشاگر با دیدن حسینی انقدر هیجان زده بود؟ این همه سر و دست شکستن برای ستاره سینما روی صحنه تئاتر-قلمرو نصیریان ها- ؟؟؟؟؟؟؟؟
واقعا نه کارگردانی و استفاده از فضای صحنه و نور قابل احترام بود و نه بازی حسینی چیزی جز معمولی بود. اینجا قلمرو او نیست.هنوز باید تجربه کسب کند. کارش به عنوان کارگردان ضعیف بود.
یعنی چی ؟؟؟؟؟ اول ستاره سیینما بشوی و بعد یک شبه ستاره تئاتر؟ به خدا دانش،استعداد،خاک صحنه خوردن در بازی، کارگردانی و ... به وضوح در حاصل هر اجرا مشخص است.
حسینی سزاوار این تشویق نبود.
کاش اهل فن اجرا هارا برای امثال من نقد کنند تا من به عنوان تماشاگر عادی، سره از ناسره را روی صحنه بشناسم.
تئاتر اول هنر است، بعد تجارت.

افتضاح مناسبترین واژه برای توصیف این فیلم است. به جای اینکه بخش دوم ادامه روایت بخش اول باشد، یک روایت دیگر از همان نهنگ عنبر یک است !!! . روایتی به مراتب ضعیفت تر که بیشتر به وصله پینه ی چند ایده ی ابتدایی شبیه است. پایان فیلم هم بعد از گریه های عاشقانه افشار و بلافاصله دل دادنش به شخص دیگر شاهکار است! تنها حسن فیلم بهتر بودنش از فاجعه هایی مثل " من سالوادور نیستم" است. فیلم واقعا ارزش پرداختن بیشتر ندارد...
امیدوارم یک روز سینمای طنز جدی گرفته شود. حداقل کمی. این سینما حتما می تواند بارها رکورد فروش را بشکند اما مایه شرمساری است که در راس جدول فروش تاریخ آن فیلم نما هایی مثل من سالوادور نیستم , پنجته کیلو البالو , اخراجی ها و ... دیده می شود.

فروشنده فیلم قابل اعتنایی است ، گرچه در مقابل اثر قبلی کارگردان کمی افت دارد، اما حتما امضای فرهادی پای ان است. در نگاه اول فیلم سرشار از تیرگی است. خانه ای که در حال ویرانی است و مردم از ان فراری، اما سست کردن پی ان همچنان ادامه دارد. مدرسه ای که دانش آموز و نسل اینده در ان علاقه ای به حرف جدی ندارد، عکس مبتذل داشته شخصی ان است، مدیری که کتاب و فکر جدی را در خور دانش اموز نمی بیند و معلم ان را حواله سطل آشغال می کند. مادری که با داشتن بچه خودفروشی می کندو توان پیدا کردن خانه جدید را هم برای اجاره ندارد. بازیگر و عنصر فرهنگی که خود هرزه است.راننده ای که با اندک عصبانیت ناسزا می گوید، پدری که به خانواده وفادار نیست، زن ساده ای که متکی به این شوهر است، از همه بدتر قانونی که نمی توان به آن پناه برد... و در کل انسان هایی که به قول معلم به مرور گاو می شوند. با نگاه به مرگ فروشنده که برای رهایی از شرایط سخت جامعه تنها راه حل را در خودکشی برای بدست اوردن پول بیمه می بیند .
در نگاه دوم با زوجی فرهنگی و هنری سروکار داریم که درگیر تمام این معضلات است.در برابر ویرانی خانه به همسایه خود کمک می کند. به شیطنت دانش اموزان با حوصله و فراتر از سطح واقعی جامعه جواب میدهد و آن ها را به خواندن کتاب و دیدن تئاتر و حفظ شعر فرا می خواند. در برابر راننده ناسزا گو تنها با حرکت دست عذر خواهی می کند. مواظب وسایل زن فاحشه زیر باران است. به مرد هرزه به عوان انسان ضعیف نگاه می کند نه از سر تعصب احمقانه و ترویج خشونت و در نهایت راه را در تربیت نسل بعد از طریق هنرمی بیند (همان عاملی که خیلی ها معتقدند بنیان رنسانس بود) و دانش آموزان را به دیدن تئاتر مرگ فروشنده می اورد تا یاد بگیرند بمیرند اما شرفشان را نفروشند. و خود در صحنه تئاتر بر سر مرد هرزه فریاد می زند نه جای دیگر. و همه احساس و کلام خود را با هنر بیان می کند، رو ی صحنه تئاتر و در حضور دانش اموزان و نسل آینده.
و در نگاه دیگر فیلم به استحاله انسان ها در برابر فشار زندگی و شرایط جامعه می پردازد که حال خوبش را دگرگون می کند اما راه درستش را می تواند ... دیدن ادامه ›› ادامه بدهد. نه به سرنوشت مش حسن در فیلم گاو دچار می شود و نه به سرنوشت فروشنده در اثر ارتور میلر.
فیلم کاملا فیلم امید بخشی است. با بازی های بسیار عالی. اصلا انتظار همچین هنرمندی از شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و حتی نقش های مکمل نداشتم.
خوشحالم که فرهادی داریم، فیلم ایرانی با دید عمیق به مشکل تمام انسان ها به خصوص جامعه خود می سازد و همچنان امیدوار و مشتاقیم به دیدن اثر بعدی فرهادی، فرهادی، فرهادی.

1. حاتمی کبا حق دارد در کارنامه خود فیلم بی کیفیتی مثل بادیگارد داشته باشد که اگر ده دقیقه اول و آخر فیلم که مدیون جلوه های ویژه است را حذف کنیم فیلم با یک فیلم تلوزیونی تفاوتی ندارد.
2. با تفکر حاتمی کیا در روبان قرمز کاملا مخالفم اما فیلم انقدر هنری و اصیل است که نمی توان به حاتمی کیا احترام نگذاشت.
3.در برنامه هفت این هفته بهروز افخمی قرار بود با نقد جشنواره شروع کند اما چند دقیقه پشت سر هم گفت من پیرو شعبان جعفری هستم و دیگر شرافت ندارم. اصلا ناراحت نشدم.
4.آقای حاتمی کیا، ساختن فیلمی که حداقل ظاهرش بوی سفارشی بودن می دهد، بی احترامی به مخاطبان شماست. استاد پرستویی لیاقت بیش از چهار سیمرغ در جشنواره های فجر را دارند اما این سیمرغ فیلم هم ترحمی است. سینما کم سلحشور و افخمی ندارد. شما افخمی، سلحشور یا شعبان جعفری نیستید.تمنا میکنم شریف باشید.