تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 18:08:44
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
کسی تو اکران نتونست ببینه میتونه آنلاینش اینجا بخره و توی هاشور ببینه
مستند خوبی بود
مستند خوبی بود
رضا غیوری و iamnegin@ این را
خواندند
رضا بولو، محمدرضا دانش، ارغوان، نرگس، محمد لهاک ( آقای سوبژه )، celine، مژگان عراقی، بهزاد هندی و علیرضا رحمانی این را دوست دارند
رضا بولو، محمدرضا دانش، ارغوان، نرگس، محمد لهاک ( آقای سوبژه )، celine، مژگان عراقی، بهزاد هندی و علیرضا رحمانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اسمش چون جالب بود سرچ کردم، گفتم شاید نتیجه ویکی‌پدیا به کار بقیه هم بیاد
کوریولانوس (به انگلیسی: Coriolanus) تراژدی‌ای کمتر شناخته از ویلیام شکسپیر است که زمانی میان سال‌های ۱۶۰۵ تا ۱۶۰۸ میلادی نوشته شده‌است. این نمایشنامه یکی از دو تراژدیِ واپسینِ شکسپیر (دیگری آنتونیوس و کلئوپاترا) است و داستانی دارد بر اساس سرگذشت سردار افسانه‌ای رومی گایوس مارسیوس کوریولانوس در قرن پنجم پیش از میلاد که پس از کامیابی در نبرد و سیاست، خواهان رهبری سیاسی است، ولی به خاطر ناسازگاری اهالی رم با دشمن هم‌پیمان میشود تا از مردم رم انتقام بگیرد. کوریولانوس سرانجام به واسطهٔ مادر و همسرش از این کار پشیمان میشود و آرام می‌گیرد و رم آسایشش را وامدار زنان میشود. و از این آسودگی کوریولانوس را بهره مرگ میشود.
کوریولانوس (به انگلیسی: Coriolanus) تراژدی‌ای کمتر شناخته از ویلیام شکسپیر است که زمانی میان سال‌های ۱۶۰۵ تا ۱۶۰۸ میلادی نوشته شده‌است. این نمایشنامه یکی از دو تراژدیِ واپسینِ شکسپیر (دیگری آنتونیوس و کلئوپاترا) است و داستانی دارد بر اساس سرگذشت سردار افسانه‌ای رومی گایوس مارسیوس کوریولانوس در قرن پنجم پیش از میلاد که پس از کامیابی در نبرد و سیاست، خواهان رهبری سیاسی است، ولی به خاطر ناسازگاری اهالی رم با دشمن هم‌پیمان میشود تا از مردم رم انتقام بگیرد. کوریولانوس سرانجام به واسطهٔ مادر و همسرش از این کار پشیمان میشود و آرام می‌گیرد و رم آسایشش را وامدار زنان میشود. و از این آسودگی کوریولانوس را بهره مرگ میشود.
نیلوفر (petty)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۹ خرداد ۱۳۹۵
"تراژدی‌ای کمتر شناخته از ویلیام شکسپیر است"
همین یه جمله که منو یاد نمایش " خون به پا میشود "، انداخت،باعث میشه نسبت به دیدنش گارد بگیرم..شما ببین یه نمایش بد با آدم چه میکنه..!!
همین یه جمله که منو یاد نمایش " خون به پا میشود "، انداخت،باعث میشه نسبت به دیدنش گارد بگیرم..شما ببین یه نمایش بد با آدم چه میکنه..!!
۱۷ تیر ۱۳۹۸
دوست‌دارم
پاسخ
ما منتظرتون هستیم حتماً نمایش متفاوتی را خواهید دید.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با دیدن عکس کاور این نمایش یاد رمان دوست داشتنی و بی نظیر «آتش بدون دود» نادر ابراهیمی افتادم
رضا غیوری، R 0 y a، حمیدرضا مرادی و علی نوروزی این را
خواندند
زهره مقدم، رضا بولو، محسن جوانی، مریم اسدی، Negin Fooladi، سعید زارع محمدی و محمد لهاک ( آقای سوبژه ) این را دوست دارند
زهره مقدم، رضا بولو، محسن جوانی، مریم اسدی، Negin Fooladi، سعید زارع محمدی و محمد لهاک ( آقای سوبژه ) این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
بهروز بقایی عزیز
مهدی علی‌نژاد این را
خواند
نیلوفر، فرهاد ریاضی، بهزاد هندی، یلدا معصوم، آقای سوبژه (محمد لهاک)، محمدرضا قلی پور و زهره مقدم این را دوست دارند
نیلوفر، فرهاد ریاضی، بهزاد هندی، یلدا معصوم، آقای سوبژه (محمد لهاک)، محمدرضا قلی پور و زهره مقدم این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یه افتضاح به معنی واقعی
صدرحمت به تیغ و ترمه
صدرحمت به تیغ و ترمه
نیلوفر ثانی، حمیدرضا مرادی، امیر، سپیده، مهشاد، شکوه حدادی، زهرا پوررضا، سید ساجد متولیان و celine این را
خواندند
آذرمهر، محمدرضا، آقای سوبژه (محمد لهاک)، المیرا و شاهین این را دوست دارند
آذرمهر، محمدرضا، آقای سوبژه (محمد لهاک)، المیرا و شاهین این را دوست دارند
من نمیدونم لیلاحاتمی چطور راضی میشه بااین فیلمنامه ها کار کنه ... دوران عاشقی هم خیلی بد بود
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
فیلمی ضعیف در همه جنبه ها، بازیگری، فیلم نامه، کارگردانی
امتیاز ۰.۵ از ۵
امتیاز ۰.۵ از ۵
نیلوفر، حمیدرضا مرادی، نیلوفر ثانی، navidjahan، آقای سوبژه (محمد لهاک) و رضا یزدانی پدرام این را
خواندند
مرضیه، الهه شرقی، امیر مسعود و رویا این را دوست دارند
مرضیه، الهه شرقی، امیر مسعود و رویا این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
طراحی صحنه و جلوه های بصری خوب
من نفهیمیدم چرا داستان این فیلم باید در دهه ۴۰ - ۵۰ رخ بدهد، این قدیمی بودن فقط فضا رو برای ایجاد یکسری صحنه هایی با قاب خوب فراهم کرده بود و کارکرد دیگری نداشت.
بیشتر به فرم پرداخته بود و از متن غافل شده بود و فرم ش هم چون چیز خاصی برای من نداشت، در نتیجه نپسندیدم.
۲ از ۵
من نفهیمیدم چرا داستان این فیلم باید در دهه ۴۰ - ۵۰ رخ بدهد، این قدیمی بودن فقط فضا رو برای ایجاد یکسری صحنه هایی با قاب خوب فراهم کرده بود و کارکرد دیگری نداشت.
بیشتر به فرم پرداخته بود و از متن غافل شده بود و فرم ش هم چون چیز خاصی برای من نداشت، در نتیجه نپسندیدم.
۲ از ۵
زهره مقدم، حمیدرضا مرادی، نیلوفر، یاسمن، navidjahan، نیلوفر ثانی، مهشاد و محمد فروزنده این را
خواندند
solmaz etemad، زهرا پوررضا و آقای سوبژه (محمد لهاک) این را دوست دارند
solmaz etemad، زهرا پوررضا و آقای سوبژه (محمد لهاک) این را دوست دارند
دقیقا موافقم با پرداختن بیش از حد به فرم فیلم از داستان جا مانده بود .
ده 40 یا 50
من که اصلا همچین برداشتی نداشتم
کلا هیچ برداشتی نداشتم از فیلم
میشه یکی به من بگه اصلا فیلم چی میخواد بگه؟ شاید منم از جهالت دربیام .
آقای جیرانی ، فیلم قرمز رو واقعا شما ساختید؟
من که اصلا همچین برداشتی نداشتم
کلا هیچ برداشتی نداشتم از فیلم
میشه یکی به من بگه اصلا فیلم چی میخواد بگه؟ شاید منم از جهالت دربیام .
آقای جیرانی ، فیلم قرمز رو واقعا شما ساختید؟
فیلمنامه خوب،موسیقی متن عالی،فرم عالی،فقط چرا بهرام رادان اینقدر مصنوعی بازی کرد.مهران عالی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چه کاور و پوستر با نمکی داره، مخصوصا اون سنجابه :)
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
طناب هیچکاک رو که خیلی دوست داشتم
امیرمسعود فدائی، لیلا مظاهری، محمد لهاک، مینا، رامین غفرانی و میلاد طیبی این را
خواندند
علی عبداللهی، مهدی (آرش) رزمجو، Marillion و ALNIA این را دوست دارند
علی عبداللهی، مهدی (آرش) رزمجو، Marillion و ALNIA این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چه عالی، دو فرد دوست داشتنی
کورش سلیمانی و رضا بهبودی
به امید یه اجرای خوب
کورش سلیمانی و رضا بهبودی
به امید یه اجرای خوب
۱۱ نفر
این را
خواندند
علی عبداللهی، رضا بولو، رضا تهوری، محمد لهاک، زهره مقدم، Marillion، امیرمسعود فدائی و مهدی (آرش) رزمجو این را دوست دارند
علی عبداللهی، رضا بولو، رضا تهوری، محمد لهاک، زهره مقدم، Marillion، امیرمسعود فدائی و مهدی (آرش) رزمجو این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
واقعا از این همه استعداد در یک فرد لذت بردم، عالی بود
آیدا طاهرزاده، نیلو جوکار، رامین غفرانی، سپهر، رضا بولو، زهره مقدم و مرتضی سوری این را
خواندند
مجتبی سلیمان زاده، امیرعلی یکتا، میترا، Marillion، مریم اسکندری، مهشاد و نرگس جورابچیان این را دوست دارند
مجتبی سلیمان زاده، امیرعلی یکتا، میترا، Marillion، مریم اسکندری، مهشاد و نرگس جورابچیان این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
این فیلم دیدنی ست
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چه خوب، این دفعه دیگه میرم میبینمش :)
عاطفه گندم آبادی، سحرناز قاسم نژاد، جهان و سپیده حسن این را
خواندند
میترا، رضا بولو، Marillion، زهره مقدم، محمد لهاک و سحر تاجیک این را دوست دارند
میترا، رضا بولو، Marillion، زهره مقدم، محمد لهاک و سحر تاجیک این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
جالب شد برام
دو مدل نظر هست و خیلی متضاد هم
از اون جالب تر در هردو گروه، دوستانی هستن که خیلی اهل تئاتر دیدنن
نظر آقای فدایی برام خیلی جالب بود (چون سبک کارهایی که دوست داره شبیه هست به من) و کنجکاو شدم برم ببینم
دو مدل نظر هست و خیلی متضاد هم
از اون جالب تر در هردو گروه، دوستانی هستن که خیلی اهل تئاتر دیدنن
نظر آقای فدایی برام خیلی جالب بود (چون سبک کارهایی که دوست داره شبیه هست به من) و کنجکاو شدم برم ببینم
نیلوفر، فرزاد، *مریم*، محمد، جهان، سپهر، مصطفا کوشکی، میترا و مهدی حسین مردی این را
خواندند
صدف اسمعیل پور و صبا ملک صادقی این را دوست دارند
صدف اسمعیل پور و صبا ملک صادقی این را دوست دارند
سید جان همون قضیهٔ عصیانگری «شیطونی» رو در نظر بگیر؛ البته این تئاتر رو من پارسال و خیلی پیشتر از «شیطونی» دیدم. «شیطونی» یه سر و گردن بالاتر از «تئاتر بد» هست.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چه پوستر و کاور تمیزی
اسم کارم چقدر شبیه تیوال هست :)
اسم کارم چقدر شبیه تیوال هست :)
اشکان حامد غلامشاهی، میترا، رضا رهنما و گیشه تماشاخانه مهرگان این را
خواندند
عاطفه گندم آبادی، مریم زارعی، رویا کاظمی، محمد لهاک و مهدی علی‌نژاد این را دوست دارند
عاطفه گندم آبادی، مریم زارعی، رویا کاظمی، محمد لهاک و مهدی علی‌نژاد این را دوست دارند
تیولا نوعی عروس دریایی هست که به خودی خود هیچ گاه نمی میره...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خیلی وقته شهرام حقیقت‌دوست رو در تاتر ندیدم.
یه زمانی خیلی فعال بود در تآتر،
ایشاله نمایش خوبی باشه بریم ببینیم.
یه زمانی خیلی فعال بود در تآتر،
ایشاله نمایش خوبی باشه بریم ببینیم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
از هم بازی شدن رضا بهبودى، پارسا پیروزفر یک خاطره عالی دارم (سنگ ها در جیب‌هایش)
این نمایش هم به نظر کار دیدنی خواهد شد ...
این نمایش هم به نظر کار دیدنی خواهد شد ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
این نمایش رو تو اجرای قبلی دیدم
یه متن خوب و بازی عالی رضا بهبودی
حتما پیشنهاد میکنم ببنید.
فضاش هم کمدی اجتماعی انتقادی هست
یه متن خوب و بازی عالی رضا بهبودی
حتما پیشنهاد میکنم ببنید.
فضاش هم کمدی اجتماعی انتقادی هست
Royah، Samira، نسیبه متاجی، رضا تهوری، فریناز نعمتی، عاطفه گندم آبادی، الیسا مظاهری و محمد لهاک این را
خواندند
۱۴ نفر این را دوست دارند
۱۴ نفر این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خیلی جالبه، کلا تو هر دسته، دو سه تا فیلم اصلی و مهم بوده
دقیقا اون فیلم ها رو برداشتن از گروه های نمایش حذف کردن
از سانس ما هم «شعله ور» حمید نعمت الله و «اتاق تاریک» حجازی رو حذف کردن
واقعا که
ولی امپراطور جهنم و بانو قدس ایران گذاشتن و باید ببینم
دقیقا اون فیلم ها رو برداشتن از گروه های نمایش حذف کردن
از سانس ما هم «شعله ور» حمید نعمت الله و «اتاق تاریک» حجازی رو حذف کردن
واقعا که
ولی امپراطور جهنم و بانو قدس ایران گذاشتن و باید ببینم
امیرمسعود فدائی، مریم زارعی، پیمان لسان، رضا بولو، زهرا پوررضا، نیلوفر ثانی و محمد لهاک این را
خواندند
navidjahan، نیما نیک، همایون، میثم غضنفری و کاوه علیزاده این را دوست دارند
navidjahan، نیما نیک، همایون، میثم غضنفری و کاوه علیزاده این را دوست دارند
وای حامد از گروه ما هم بمب و مصادره رو حذف کردن!
باورم نمیشه هنوز
باورم نمیشه هنوز
هم شکلک کم داره
هم یه قلب کنار هر کامنت که دیگه نخواد جواب کامنتو بدی و با یه لایک کامنت سر و ته قضیه رو بهم بیاری :)))
هم منشن تا قرموقاطی نشه مخاطبین کامنت
هم ...
سید بزرگوار ببخش ،کامنت بی ربط شد :))
هم یه قلب کنار هر کامنت که دیگه نخواد جواب کامنتو بدی و با یه لایک کامنت سر و ته قضیه رو بهم بیاری :)))
هم منشن تا قرموقاطی نشه مخاطبین کامنت
هم ...
سید بزرگوار ببخش ،کامنت بی ربط شد :))
فک کن تیوال اموجی اختصاصی درست کنه! یه موجود آبی گوگولی کوچولو در حالت های خوشحال، ناراحت بهت زده و ... :))))))
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خواندن نظرات دوستان در اجرای قبلی خیلی مفید بود: https://www.tiwall.com/theater/pipnist
این دو تا نوشته برای من جالب و مفید بود.
دکترمحمدرضاسرگلزایی، روانپزشک
اگر بخواهم با عینک روان‌شناسی تئاتر «این یک پیپ نیست» را توضیح بدهم، هیچ عینکی بهتر از عینک ژاک لاکان روانپزشک و روان‌کاو فرانسوی نیست. ژاک لاکان راجع به سه ساحت «واقعیت»، «خیال» و «نمادین» صحبت می‌کند. هنگامی که من صدای کسی را در تلفن می‌شنوم و کورتکس شنوایی اولیه مغز من این پیام صوتی را ادراک (percept) می‌کند، من در ساحت واقعیت قرار دارم. ولی در کسری از ثانیه مغز من از صدای گوینده به تصویری از چهره او می‌رسد، یعنی بدون اینکه او ... دیدن ادامه ›› را ببینم، تصویر چهره او را «متصور» می‌شوم و اینجاست که از ساحت واقعیت (Real) به ساحت «خیال» (imagination) ورود میکنم. اگر قرار بود ذهن ما فقط از همین دو ساحت تشکیل شود، ما هرگز راجع به هیچ‌چیز به «اجماع» (common sense) نمی‌رسیدیم و زندگی بین فردی ما شبیه به رابطه عجیب‌وغریب جیم و جان می‌شد. اگر جهان این‌گونه بود، ذهن ما همان حالی را پیدا می‌کرد که تماشاگر در نیمه دوم تئاتر «این یک پیپ نیست» پیدا می‌کند؛ کلافه، خسته و ناامید!
پس این همه «اجماع» و توافق بین‌الاذهانی از کجا نشئت می‌گیرد؟ از «زبان» که همان ساحت نمادین است. کارگردان برای اینکه نقش زبان را در ادراک واقعیت به نمایش بگذارد، از ایده خلاقی بهره برده است، ما هم‌زمان نمایش را به دو زبان می‌شنویم. کارگردان سعی دارد تماشاگر را به این آگاهی برساند که به جای تکیه بر آنچه می‌بیند و حتی به جای شنیدن آنچه به گوش او می‌رسد، بر «سیستم زبانی» یا «ساحت نمادین» متکی است.
سکوت : 4 دقیقه و 33 ثانیه
در حدود سال 1948 جان میلتون کیج (John Milton Cage) از اتاق جاذب صوت در دانشگاه هاروارد بازدید می‌کند. اتاق جاذب صوت به‌گونه‌ای طراحی شده بود که دیوارها، سقف، کف تمامی صداهای تولید شده در اتاق را به سرعت جذب می‌کردند و مانع انعکاس و انتقال صدا می‌شدند. در ضمن آنها عایق صدا نیز بودند.
جان کیج انتظار داشت که سکوت محض را در این اتاق تجربه کند اما او دو صدا می‌شنید یکی بلند و دیگری آرام. وقتی این موضوع را از متخصص مربوطه جویا میشود متوجه می‌گردد که صدای بلند صدای کارکردن سیستم عصبی و صدای کوتاه صدای گردش خون در بدن می‌باشد.
جان کیج به جایی رفته بود که انتظار شنیدن هیچ صدایی را نداشت اما در آنجا نیز صدا قابل تشخیص بود! حقیقت امر آنچه که او درک کرد، امکان ناپذیری سکوت، او را به سمت ساخت معروفترین قطعه‌اش سوق داد؛ قطعه 4’:33”.
کیج مکررا ادعا کرد که او قطعه 4’:33” را در واحدهای ریتمیکی از سکوت ساخته است که جمع مدت زمان این واحدهای ریتمیک با 4’:33” برابر شد!
گروهی اعتقاد دارند که عنوان این قطعه به صفر مطلق بر می‌گردد. در مقیاس سلسیوس 273- درجه، صفر مطلق می‌باشد و این قطعه 273 ثانیه سکوت می‌باشد.
روایت دیگری است که این قطعه تحت تاثیر هنرهای تجسمی خلق گردید.
رابرت راشنبرگ (Robert Rauschenberg) دوست و هم‌دانشگاهی کیج، یک سری کار با نام نقاشی‌هلی سفید خلق می‌کند. بومهای سفید آویزانی که سایه‌های بازدیدکنندگان بر روی آنها می‌افتاد این نقاشی‌های سفید الهام بخش کیج در رسیدن به ایده‌ای مشابه در استفاده از سکوت به عنوان قطعه‌ای با بومهای خالی شنیداری جهت بازتاب صداهای موجود و جاری در هر پرفورمنس.
ناگفته نماند که قبل از کیج هم قطعه‌هایی از سکوت ساخته شده بود اما نه به این شکل.
مهمترین پرفورمنسی که برای این قطعه اجرا شد توسط دیوید تودر (David Tudor) در 29 آگوست 1952به عنوان قسمتی از رسیتال پیانو صورت گرفت. این قطعه در سه قسمت اجرا شد؛ قسمت اول 0’:30” و قسمت دوم 2’:23” و قسمت سوم 1’:40”. تماشاچیان مشاهده کردند که او پشت پیانو نشست (نشان شروع قسمت اول قطعه) و در نهایت پوشش کیبورد پیانو بسته شد. (نشان پایان قسمت اول قطعه) این پروسه برای قسمت دوم و سوم نیز اجرا شد. این قطعه به پایان رسید بدون اینکه حتی نت نواخته شود. در حقیقت تودر (یا هر کس دیگری) هیچ صدای عمدی به عنوان قسمتی از این قطعه تولید نکرد اما صداهایی در ان شنیده می‌شد که مانع سکوت می‌شد؛ صداهای ناگهانی و اتفاقی، صداهای غیر ارادی و غیرعمدی، صداهای محیط (زمانیکه در خارج از سالن کنسرت اجرا شد) که کاملا غیر موسیقیایی بودند و در هر پرفورمنس متفاوت با پرفورمنس قبلی.
هیچ چیزی به عنوان سکوت وجود ندارد، همیشه چیزهایی اتفاق می‌افتد که صدا تولید می‌کند.
این دو تا نوشته برای من جالب و مفید بود.
دکترمحمدرضاسرگلزایی، روانپزشک
اگر بخواهم با عینک روان‌شناسی تئاتر «این یک پیپ نیست» را توضیح بدهم، هیچ عینکی بهتر از عینک ژاک لاکان روانپزشک و روان‌کاو فرانسوی نیست. ژاک لاکان راجع به سه ساحت «واقعیت»، «خیال» و «نمادین» صحبت می‌کند. هنگامی که من صدای کسی را در تلفن می‌شنوم و کورتکس شنوایی اولیه مغز من این پیام صوتی را ادراک (percept) می‌کند، من در ساحت واقعیت قرار دارم. ولی در کسری از ثانیه مغز من از صدای گوینده به تصویری از چهره او می‌رسد، یعنی بدون اینکه او ... دیدن ادامه ›› را ببینم، تصویر چهره او را «متصور» می‌شوم و اینجاست که از ساحت واقعیت (Real) به ساحت «خیال» (imagination) ورود میکنم. اگر قرار بود ذهن ما فقط از همین دو ساحت تشکیل شود، ما هرگز راجع به هیچ‌چیز به «اجماع» (common sense) نمی‌رسیدیم و زندگی بین فردی ما شبیه به رابطه عجیب‌وغریب جیم و جان می‌شد. اگر جهان این‌گونه بود، ذهن ما همان حالی را پیدا می‌کرد که تماشاگر در نیمه دوم تئاتر «این یک پیپ نیست» پیدا می‌کند؛ کلافه، خسته و ناامید!
پس این همه «اجماع» و توافق بین‌الاذهانی از کجا نشئت می‌گیرد؟ از «زبان» که همان ساحت نمادین است. کارگردان برای اینکه نقش زبان را در ادراک واقعیت به نمایش بگذارد، از ایده خلاقی بهره برده است، ما هم‌زمان نمایش را به دو زبان می‌شنویم. کارگردان سعی دارد تماشاگر را به این آگاهی برساند که به جای تکیه بر آنچه می‌بیند و حتی به جای شنیدن آنچه به گوش او می‌رسد، بر «سیستم زبانی» یا «ساحت نمادین» متکی است.
سکوت : 4 دقیقه و 33 ثانیه
در حدود سال 1948 جان میلتون کیج (John Milton Cage) از اتاق جاذب صوت در دانشگاه هاروارد بازدید می‌کند. اتاق جاذب صوت به‌گونه‌ای طراحی شده بود که دیوارها، سقف، کف تمامی صداهای تولید شده در اتاق را به سرعت جذب می‌کردند و مانع انعکاس و انتقال صدا می‌شدند. در ضمن آنها عایق صدا نیز بودند.
جان کیج انتظار داشت که سکوت محض را در این اتاق تجربه کند اما او دو صدا می‌شنید یکی بلند و دیگری آرام. وقتی این موضوع را از متخصص مربوطه جویا میشود متوجه می‌گردد که صدای بلند صدای کارکردن سیستم عصبی و صدای کوتاه صدای گردش خون در بدن می‌باشد.
جان کیج به جایی رفته بود که انتظار شنیدن هیچ صدایی را نداشت اما در آنجا نیز صدا قابل تشخیص بود! حقیقت امر آنچه که او درک کرد، امکان ناپذیری سکوت، او را به سمت ساخت معروفترین قطعه‌اش سوق داد؛ قطعه 4’:33”.
کیج مکررا ادعا کرد که او قطعه 4’:33” را در واحدهای ریتمیکی از سکوت ساخته است که جمع مدت زمان این واحدهای ریتمیک با 4’:33” برابر شد!
گروهی اعتقاد دارند که عنوان این قطعه به صفر مطلق بر می‌گردد. در مقیاس سلسیوس 273- درجه، صفر مطلق می‌باشد و این قطعه 273 ثانیه سکوت می‌باشد.
روایت دیگری است که این قطعه تحت تاثیر هنرهای تجسمی خلق گردید.
رابرت راشنبرگ (Robert Rauschenberg) دوست و هم‌دانشگاهی کیج، یک سری کار با نام نقاشی‌هلی سفید خلق می‌کند. بومهای سفید آویزانی که سایه‌های بازدیدکنندگان بر روی آنها می‌افتاد این نقاشی‌های سفید الهام بخش کیج در رسیدن به ایده‌ای مشابه در استفاده از سکوت به عنوان قطعه‌ای با بومهای خالی شنیداری جهت بازتاب صداهای موجود و جاری در هر پرفورمنس.
ناگفته نماند که قبل از کیج هم قطعه‌هایی از سکوت ساخته شده بود اما نه به این شکل.
مهمترین پرفورمنسی که برای این قطعه اجرا شد توسط دیوید تودر (David Tudor) در 29 آگوست 1952به عنوان قسمتی از رسیتال پیانو صورت گرفت. این قطعه در سه قسمت اجرا شد؛ قسمت اول 0’:30” و قسمت دوم 2’:23” و قسمت سوم 1’:40”. تماشاچیان مشاهده کردند که او پشت پیانو نشست (نشان شروع قسمت اول قطعه) و در نهایت پوشش کیبورد پیانو بسته شد. (نشان پایان قسمت اول قطعه) این پروسه برای قسمت دوم و سوم نیز اجرا شد. این قطعه به پایان رسید بدون اینکه حتی نت نواخته شود. در حقیقت تودر (یا هر کس دیگری) هیچ صدای عمدی به عنوان قسمتی از این قطعه تولید نکرد اما صداهایی در ان شنیده می‌شد که مانع سکوت می‌شد؛ صداهای ناگهانی و اتفاقی، صداهای غیر ارادی و غیرعمدی، صداهای محیط (زمانیکه در خارج از سالن کنسرت اجرا شد) که کاملا غیر موسیقیایی بودند و در هر پرفورمنس متفاوت با پرفورمنس قبلی.
هیچ چیزی به عنوان سکوت وجود ندارد، همیشه چیزهایی اتفاق می‌افتد که صدا تولید می‌کند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۴۸,۰۰۰ نفر
+۲۶,۵۰۰ برنامه
+۷,۶۳۹,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۷۶۵ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
