درود

این کجا و آن کجا!
حدودا سال 92 بود که تمام تلاشم رو میکردم تئاتر ببینم و تنها اسمی که میشناختم محمد یعقوبی بود. چند ماه قبل از دیدن ... دیدن ادامه ›› مرد بالشی در همان سال، نمایش برهان رو دیده بودم و با بازی علی سرابی مجذوبش شده بودم. بلیط مرد بالشی رو با اشتیاق عجیبی خریدم و به سالن ایرانشهر رفتم. اونجا بود که برای اولین بار اسم نوید محمدزاده رو شنیدم. بعد از نمایش... دی وی دی تئاترش را گرفتم و هر روز با دیدن بخش بخش آن لذت میبردم. «اریل» گفتن های پیام دهکردی، بازی درست و به جا و «پایان» گفتن هایی که با مکثی دوست داشتنی بود، نوید محمدزاده که هربار دهانش را باز میکرد یا روی صحنه بود، با خودت میگفتی «عجب بازیگر خفنی»، علی سرابی و احمد مهرانفر که شخصیت ها رو به درستی در ذهن شکل و فرم می دادند و در نهایت یک تئاتر بی مثال رقم میزدند که نتیجه آن بی نظیر بود.

6 سال بعد در شرایط عجیب و قابل بحث تئاتر ایران، متاسفانه چیزی از آن نمایش باقی نمانده. حتی خاطره خوبش رو برام خراب کردن. هیچ المانی در این نمایش سر جایش نیست. هیچ بازیگری در جای خودش نیست و هیچ احساسی درگیر نمانده. درست مثل شرایط فعلی تئاتر ایران با شرایط چند سال قبل.
بزرگترین مشکل این نمایش به نظر من اینه که تم اصلی یعنی «گروتسک» بودنش به دل و جان نمیشینه و به قول دوستان «در نیومده» و حتی اهمیتی بهش داده نشده.
یکی دیگه از مشکلاتش بازی نه چندان دلچسب تمامی بازیگرهاست. که جای درستی برای خودشون ندارن. تعویض نقش نوید محمدزاده به شدت اشتباهه. علی سرابی قبلا و بعد از اجرای اول، جای احمد مهرانفر رو گرفت و احمد ساعتچیان نقش مایکل رو برعهده گرفت. با اینکه علی سرابی این نقش رو بازی کرده بوده اما انگار برای اولین بار با این نقش آشنا شده.
دکور نمایش نه به متن وفاداره نه به فرهنگ یا بومی سازی کمکی کرده!
مارتین مک دونا یک نابغه است و مرد بالشی یکی از بهترین کارهای اونه. علی سرابی یک نابغه بود و مرد بالشی یکی از بدترین کارهای اونه.

بابا یه بار بزار روحمون به جسممون غلبه کنه!

زمانی برای مستی اسب‌ها
زمان و مکان نمایشنامه «لورکا» بی‌شک به بهترین شکل توسط دکتر «علی رفیعی» به روی صحنه تئاتر رفته است. «زمانی» که حتی می‌تواند در همین روزها (چه میلادی و چه شمسی) تطبیق پیدا کند و «مکانی» که در جای‌جای این کره خاکی برای همگان معنا خواهد داشت. «خانه برناردا آلبا» تمنایی برای آزادی و توجهی بی‌وقفه برای زنان است که در تفکر مردسالاری مدفون شده است.
خانه نمادی از جامعه‌ای کوچک و غرق شده در سنت‌های مردانه است. مردی در این نمایش حضور ندارد اما ردپای او در تک تک دیالوگ‌ها قابل تشخیص است. نقش مادربزرگ را «مصطفی ساسانی» با زیرکی دکتر رفیعی بازی می‌کند. همه عواطف و احساس‌ها تحت کنترل نگاهی مرد سالارانه هستند. خانه برناردا آلبا همان خانه‌ای است که دیوارهایش سر به فلک کشیده‌اند تا همه چیز همان‌جا دفن شوند. شیهه اسب نمادی است از بنیادین‌ترین نیازهای آزادی که برای تمام شخصیت‌ها قابل درک است و برای «آدلا» بانگ رهایی و آزادی.
اجرای نمایش با توجه به ساختار ساده، کهنه و سرد نمایشنامه که حسی رخوت‌انگیز را به مخاطب می‌دهد، کافی و به اندازه است. اگرچه می‌توان در خصوص زمان اجرای آن وارد بحث شد. «رویا تیموریان» ظاهر شخصیتش به زیبایی در آمده، «مریم سعادت» ذات شخصیتش به درستی به دل می‌نشیند و تمامی دختران در جای خود، ضرب‌آهنگ مناسب و قوی دارند. یکی از دلایل دیدن نمایش بازی نقش «آدلا»ست. «سارا رسول‌زاده» بی‌شک یکی از بزرگترین و قوی‌ترین نقش‌هایش را در ظاهر «آدلا» با دل و جان ایفا می‌کند و فریادهایش بی‌شک دل‌ها را به لرزه در می‌آورد و دیوارهای خانه را فرو می‌ریزد.
خانه برناردا آلبا یکی از وحشتناک‌ترین و نمادین‌ترین ... دیدن ادامه ›› تراژدی‌ها است که سراسر بغضی شاعرانه دارد. «لورکا» زمانی که این نمایش‌نامه را نوشت، هیچ‌گاه موفق به دیدن آن بر روی صحنه نشد. بی‌تردید او در این شب‌ها به دکتر رفیعی آفرین می‌گوید و ما به او زنده‌باد.

درود

چند جمله درد و دلی خواستم بنویسم اما دائم از هرگونه قضاوت و یا حمله‌ای واهمه داشتم. چند روزیه که میخوام بنویسم اما واقعا فضایی شده که ترجیح میدی در خلوت تفکرات خودت غرق بشی. فکر میکنم که شاید تاریکی جای بهتری باشه وقتی میشه تفاوت اون رو با روشنایی تشخیص نداد. که در هر صورت تاریکی هم با این اوصاف برابر روشنایی میشه.
مالی سوئینی برای من و از نظر شخص من، یکی از زیباترین نمایش‌های مدرن هست که باید و حتما دیده بشه. ضرب‌آهنگ به‌جا، کارگردانی حساب‌شده، نورپردازی و ایده‌های خلاقانه و صدالبته بازی‌های به‌یاد‌موندنی.
جدای از اینکه به هر حال هر نمایشی و هر کارگردانی در نمایشی قطعا میتونه از نظر همه متفاوت باشه، بد یا خوب باشه، افتضاح یا معرکه باشه ... قطعا هیچ‌کاری بی‌عیب و نقص نیست. نظرات سازنده ما قطعا میتونه به هر برگزار‌کننده‌ای (کارگردان، نویسنده، بازیگر و ...) امکان اینو بده که در کارهای بعدی رشد کاریش رو مشاهده کنه و برای رشد هنرش اقدامی انجام بده. حمایت کردن همیشه به معنی تعریف و ... دیدن ادامه ›› تمجید نیست.
در مورد ماهی مورد نظر در نمایش... من یه درگیری ذهنی دارم نسبت به واکنش‌ها... که مشکلش رو متوجه نمیشم! ماهی مورد نظر حداقل در اجراهای اخیر یک ماهی مرده است. که قاعدتا اگر زنده بود یه حرکتی ۱ درصدی باید میکرد! اما خب قطعا مرده است. اینکه روی صحنه پاک بشه یا بیرون صحنه، یا توی مغازه، یا توی رستوران یا هرجایی، نمیدونم چه تفاوتی داره که این هجم حملات رو شامل میشه. بیشتر این حملات هم غیرسازنده است.
در کل، نمایشی است بسیار زیبا. ۸۰ دقیقه در این دنیا نبودم... لذت بردم و لذت بردم و لذت بردم.