فقط 2 اجرا تا پایان
یکشنبه و دوشنبه و برای همیشه با "آپ آرت مان" خداحافظی خواهیم کرد. چون به هیچ عنوان امکان تمدید نداریم و اهالی این خانه برای همیشه می روند پی سرنوشت خیالی خود. پس اگر هنوز فرصت نکردید و البته مایل هستید دیداری با اهالی این منزل داشته باشید سری به عمارت نوفل لوشاتو بزنید. احتمالا پشیمان نخواهید شد.
منتظر شما هستیم

" غلامرضا لبخندی " را روز سه شنبه بیستم فروردین دیدم

کارگردانی استاندارد
بازی های قابل احترام
سوژه جسورانه

اثری با سوژه ای واقعی و جسورانه که در تئاتر و فضای هنری کمتر به آن پرداخته شده است اما بدون تلاش های اضافه جهت واقع نمایی و مستند نگاری، بلکه با نگاهی دراماتیک. به هیچ عنوان سعی نمی شود مخاطب را عمدا وارد فضای احساسی و گریه کند که نشان می دهد با کارگردانی سنجیده ای ... دیدن ادامه ›› مواجه هستیم.
ریتم و ضرب آهنگ اثر مناسب و به اندازه کافی مخاطب را با خود همراه می کند.
بازی بازیگران تقریبا همگی استاندارد و با شناخت کافی کاراکترها ارائه می شود که نشان دهنده کیفیت مناسب بازی ها و هدایت مناسب کارگردان است.
طراحی صحنه در عین سادگی اما کاربردی و خلاقانه باعث می شود مخاطب بخوبی در حال فضای اثر قرار بگیرد و موقعیت نمایش را تصور کند.
نور پردازی مناسب و فضای سازی استاندارد و درست بدون آنکه انرژی صحنه را هدر دهد، سرما و یخی لازم را منتقل می کند.

در نهایت با اثری فارغ از شامورتی بازی های مرسوم و با دغدغه اجتماعی درست مواجه هستیم که مخاطب را تا ساعاتی پس از تمام شدن نیز در فضای خود نگاه می دارد و باعث می شود حتی دوباره سرکی بکشیم به دنیای اخبار و مرور کنیم وقایع بهار سال 1376 در تهران را که چه گذشت. و این خود بهانه ای می شود برای مروری سیر تحولات اجتماعی و البته سیاسی کشورمان در طول این تقریبا بیست و چند سال.

در پایان باید از بازی تمامی بازیگران نمایش تقدیر و تشکر کنم که بدون خودنمایی و با درک درست شخصیت ها، کاراکترهایی درست و منطقی ارائه داده اند. بخصوص باید از کیفیت بازی بهروز پناهنده، الهام شعبانی، رضا بهرامی، حمید ملاحسینی، نجلا نظریان تعریف و تمجید کنم که ریتم بازی و انرژی استانداردی را در بازی خود به مخاطب انتقال می دهند و البته باید به صورت ویژه تر از کیفیت بازی لبخند بدیعی تقدیر کنم که با وجود داشتن دیالوگ های کمتر نسبت به سایر شخصیت ها، اما با بازی در سکوت درست و مناسب، بدون اینکه بخواهد بصورت عمدی چشم مخاطب را بدزدد، کاراکتری باور پذیر ارائه می دهد.

در کل با اثری خوش انرژی مواجه هستیم که دیدن آن را به مخاطبین توصیه می کنم.
خسته نباشید به همه عوامل اجرایی، کارگردان و بازیگران این نمایش

پیشنهاد می کنم دیدن این نمایش تا تمام نشده از دست ندید چون تجربه جالب و منحصر بفردی خواهد بود. بازی های خوب از بازیگران جوان بدون ادعاهای های دهن پر کن و شامورتی بازی های مرسوم.

نمایشی که که تلنگر خوبی برای جامعه است

یک درام سرد با روایتی تلخ و چاشنی بازی های کثیف سیاست که معمولا جان مایه اکثر آثاری است که پیام دهکردی در مقام کارگردان بروی صحنه برده است.
اثری که در وانفسای کم رمق این روزهای تئاتر اندکی رنگ و بوی روزگار طلایی را به یاد می آورد. بازی های حساب شده و کیفیت اجرایی قابل قبول با ریتم و ضرب آهنگ درست اما ملایم. گرچه گمان می کنم می توانست از منظر متن نمایشی یا خوانش کارگردان با گرما و خون بیشتری اجرا می شد و مخاطب را بیشتر به عمق نزدیک می کرد اما در همین جایگاه هم می تواند در تمامی مدت اجرا شما را همراه نگاه تلخ خود کند.

نور پردازی و طراحی صحنه در خدمت خوانش اثر با ارائه فضایی سرد و یخ زده که با درون مایه نمایش همخوانی مناسبی نیز دارد و کیفیت مناسب اجرا و چینش کاراکترها.
در پایان باید تحسین کرد بازی های درست، منطقی و موثر امین موحدی پور و محمد شهباز طهرانی را که با وجود کوتاه بودن کاملا درست، به جا و بدور از خودنمایی ارائه می شود. مطمئن هستم تئاتر ایران هنوز از تمام ظرفیت بازیگری این دو استفاده نکرده و بعد از این ببشتر شاهد درخشش آنها هستیم.


.