بعد از نیم ساعت تاخیر عذاب آور و ناراحت کننده ی امشب . شاهد یک تئاتر دبستانی بودیم . با متنی بی مایه و بازی هایی به شدت ناهماهنگ.
واقعا از مسئولین عاجزانه خواهشمند هستم بجای اینکه به کلاه گیس و چهارتا دیالوگ گیر بدن و جلوی تئاترها رو بگیرن. جلوی تیاترهایی رو بگیرن که به سختی میشه حتی نام تئاتر بر اونها گذاشت .کارگردان محترم گویی تابحالحتی یک تیاتر هم در زندگی خودش ندیده. میزانسن ها ها بشدت شلخته. تعویض صحنه ها شلم شولبا . نور میرن و یک عده میریختن توی صحنه و دکور جابجا میکردن آنهم به ابتدایی ترین شکل ممکن. همه چیز در ابتدایی ترین شکل ممکن بود . شلخته. بد سلیقه.
چرا زمین چارخونه سفید بود ؟ زمینی که قرار بود هم کف زمین جنگ باشه. هم کف زندان. هم کف دفتر عکاس . چرا اینقدر کثیف بود.
بازیگری که پیپ دستش بود چرا اینقدر بازی خوری میکرد و تکون میخورد ؟
چرا اینقدر صحنه ها کش دار بود ؟؟
اینهمه دیالوگ برای چی بود ؟
تو این نمایش رمزی وجود نداشت که بخواد رمز گشایی بشه .
خلاصه که یک ساعت و نیم عذاب

یکی از بهترین تئاترهای زندگیم رو بهمن 94 یعنی دقیقا 3 سال پیش همچین روزی در سالن وحدت دیدم و دیشب نسخه کپی و چینی درجه سه همان تئاتر یعنی "هملت" اوستر مایر و یکی از بدترین تئاترهای زندگیم .
پ. ن. دوستانی که اون تئاتر رو در جشنواره دیدن حتما با من موافقن

یه بازیگر معرکه داشت این کار که متاسفانه اسمشون رو نمیدونستم و الان متوجه شدم . خانم سوده شرحی !!!!

دستمریزاد. دستمریزاد خانم صامتی. دستمریزاد خانم تبریزی و دوباره خانم تبریزی :)

به به رفتیم و دوباره کیف کردیم . بر خلاف سیزیف که اصلا دوست نداشتم. چقدر زندگی در تئاتر و میر سعید مولویان درخشان بود

درسته که اکثرا این کار رو دوست نداشتیم اما یک نکته خیلی دور از انصاف که گفته نشه. این گروه حتی یک کامنت تعریف و تمجید از خودش نگذاشته متوجه منظورم هستید که . با توجه به گاردی که چند روز اخیر راجع به کامنتهای منفی من باب نمایش های در حال اجرا توی صفحات تیوال میگیرن از این جهت واقعا این گروه حرفه ای و با اخلاقن