نمیشه غصه ما رو یه لحظه از یاد ببره
هر جا میرفتیم میخوند
پشت فرمون تو جمع خونوادگیمون ....
من خیلی از این آهنگ بدم میومد
از وقتی مرد من آهنگه رو کامل یاد گرفتم خودم میخونم
صداش میاد تو سرم

واپس رانی :
در نظریه روانکاوی بیرون نگه داشتن خاطرات، افکار یا احساسات پریشانی‌آور از خودآگاه را واپس رانی یا واپس زنی (به انگلیسی: Repression) می‌گویند. این محتویات ناخواسته که اغلب شامل خواسته‌های جنسی یا پرخاشگرانه یا خاطرات دردناک دوران کودکی هستند به ضمیر ناخودآگاه رانده می‌شوند. گمان می‌رود که واپس رانی اضطراب و علائم عصبی را زمانی که یک رانه یا انگیزش ممنوع تهدید به ورود به خودآگاه می‌کند، افزایش می‌دهد. روانکاوی به دنبال کشف خاطرات واپس زده از طریق تداعی آزاد و همچنین بررسی خواسته‌های واپس زده‌ای است که در خواب بروز پیدا کرده‌اند.

واپس رانی یک ساز و کار دفاعی است، که تضمین می‌کند از ورود چیزی که برای ذهن خودآگاه غیر قابل قبول است، و اگر به یاد آورده شود اضطراب بر می‌انگیزد، جلوگیری کند. در مورد امکان واپس رانی آسیب‌های روانی بحث وجود دارد. برخی از شواهد نشان می‌دهد که «بزرگسالانی که ترومای عظیمی را تجربه کرده اند می توانند به یک بی حسی روانی دست یابند، که حافظه یا احساس در مورد فاجعه را مسدود می‌کند.»

به قول سحر لیلیون ...... و ما مست از دیدن اجرای آخر موی سیاه خرس زخمی پرونده ی آخرین جمعه ی امسال را بستیم
اقای سیاوش امینی دست مریزاد
مخصوصا واسه ده دقیقه ی آخرِ نمایش که امشب اون ده دقیقه چشمام و بستم و واقعا روحم از بدنم جدا شد
دیروز و امروز به تماشا نشستم ولی مطمئنم اگر امشب اجرای آخر نبود این نمایش هم میشد مثل زندگی در تئاتر و بارها و بارها نگاش میکردم بدون اینکه یک لحظه خسته شم
دوستان لطف میکنید اگر بم بگید چرا اجرای مولوی و حافظ با هم فرق داره؟ و اینکه تفاوت هاش چی بوده اصلا؟

حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی
حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی حامد رسولی

به عشق آقا چنگیزیان رفتم چون عاشق کروکی ش بودم
متوجه داستانِ جالبِ این تئاتر هستم ولی سکوتِ بین دیالوگ ها خیلی اذیتم کرد
خسته نباشید

به عنوان مخاطب عام قبل از تماشا نظرات قدیمی های تیوال رو خوندم
الان بعد از تماشا فقط میتونم بگم که با آقای فرزاد جعفریان خییییلی موافقم و واسه منم سخت بود احساساتم رو به این سرعت سوییچ کنم ....
و در کل اپیزود آخر که حولِ مصدق و شعبان بی مخ میگشت رو بیشتر دوس داشتم

۱۷ : چاقو میزارم جیبم ، مدرسه رو میپیچونم ، جیبِ حاجی و زدم ، مادرم دوثم داره
۱۸ : ستاره ستاره ستاره ستاره ستاره ستاره ........ رفت
۱۹ : عباس ... دیدن ادامه ›› مشهدی زاده ، سینما ، برای موفقیت تلاش نکن
۲۰ : قرار بود دنیا زیرِ پام باشه ولی ریدم... کتابخونه ، قایمکی کنکورِ هنر میدم ، مادرم هنوز دوثم داره
۲۱: دانشگاه .......دومین نفر، اولین نفریه که می بازه
.............

چه قشنگ بود این نُت برداشتنا برای تک تکِ سالهای زندگیش

به یادِ عاشقای بی مزار ........
تا حالا نشده بود توی رورانس بغضم اینجوری بترکه از عشق....
حمید آذرنگ جان و بانو معتمدآریا خیییییلی خوشحالم از اینکه امشب این شانسو داشتم که بلیط گیرم اومد و اجرای بی نظیرِ شما و گروهِ درجه یکتون رو‌از دست ندادم
(امروز چند شنبه ست؟ آقا آذرنگ بهترین صحنه ی این تئاتر بود این صحنه از نظر من )
آقااااااااا خواهش میکنم قبل از اجرا به جز موبایل این دست زدن رو هم تذکر بدن
شاید باورتون نشه ولی ۵ بار دست زدن وسطِ اجرا
۵ باررررررر

منتقدای .... گور بابای همتون

این دیالوگِ ماندگار اینجا بمونه برای فردای رورزِ اعلام نتایج که تقدیمش کنم به جشنواره فجر اگر جایزه ی اول به زندگی در تئاتر نرسید ....

تینا یونس تبار بی نظیر بودی ...عجب چشمایی داری .....چقدر جذاب.....چقدر پر از حس بودند....انگار فقط چشمات بازی می کردن
چند روز‌ از فکر شخصیت( کبری امین سعیدی) بیرون نمیومدم و توی هر سوراخی که شده دنبال اون ویدیویی بودم که اخر پخش کردید که پیدا نکردم که نکردم

نورِ لرزانِ مهتاب
نورِ مهتاب لرزان میشه؟
نه
هوووووو تو آب میفته
مزخرف
تصویر سازیای مزخرف

عجیبه که این زنیکه حق داره زندگی بکنه
نه تنها زندگی کنه بلکه رو صحنه ی تئاتر جولان هم بده
تازه برا گه کاریاش پولم بگیره