واپس رانی :
در نظریه روانکاوی بیرون نگه داشتن خاطرات، افکار یا احساسات پریشانی‌آور از خودآگاه را واپس رانی یا واپس زنی (به انگلیسی: Repression) می‌گویند. این محتویات ناخواسته که اغلب شامل خواسته‌های جنسی یا پرخاشگرانه یا خاطرات دردناک دوران کودکی هستند به ضمیر ناخودآگاه رانده می‌شوند. گمان می‌رود که واپس رانی اضطراب و علائم عصبی را زمانی که یک رانه یا انگیزش ممنوع تهدید به ورود به خودآگاه می‌کند، افزایش می‌دهد. روانکاوی به دنبال کشف خاطرات واپس زده از طریق تداعی آزاد و همچنین بررسی خواسته‌های واپس زده‌ای است که در خواب بروز پیدا کرده‌اند.

واپس رانی یک ساز و کار دفاعی است، که تضمین می‌کند از ورود چیزی که برای ذهن خودآگاه غیر قابل قبول است، و اگر به یاد آورده شود اضطراب بر می‌انگیزد، جلوگیری کند. در مورد امکان واپس رانی آسیب‌های روانی بحث وجود دارد. برخی از شواهد نشان می‌دهد که «بزرگسالانی که ترومای عظیمی را تجربه کرده اند می توانند به یک بی حسی روانی دست یابند، که حافظه یا احساس در مورد فاجعه را مسدود می‌کند.»