نمایش آپارتمان هم تمام شد و به صندوق خاطره ها پیوست و شاید دیگر هرگز در این صندوق باز نشود.
خاطره حضور در قالب نقشی چندوجهی ولی در ظاهر ساده
کاراکتری که در درون و در محیط اطراف خود تناقض و تفاوت های بسیاری را شاهد بود اما در روایت داستان بسیار ساده و روان به آن پرداخته می شد و قصد هم بیش از این نبود. قرار نبود با اثری بسیار عمیق و چند لایه و پیچیده روبرو باشیم. هدف بیان عمقی کم از شکافی عمیق بود بین نسل های مختلف و تفکرات مختلف و البته با چاشنی سودجویی و عوام فریبی.

حالا نمایش آپارتمان بعد از دو دوره اجرا و تقریبا یک سال و چند ماه همراهی با آن تمام شد و برای من انبوهی خاطرات باقی گذاشت. باید از همه شما مخاطبین گرامی که محبت کرده و برای دیدن ما تشریف آوردید تشکر و قدردانی ویژه داشته باشم که چراغ تئاتر به حضور شما عزیزان فروزان است.

دم همگی گرم و امیدوارم در اجراهای دیگر نیز امانت دار خوبی برای وقت، هزینه و چشمان زیبای شما باشم