چقدر خوب که حناب سالار عقیلی در این کنسرت نمایش هنرنمایی می کنند

این روزها بعد از دیدن بسیاری از فیلمها احساس می کنم فریادی در گلویم است که نتوانسته ام بر سر نویسنده , کارگردان و بازیگر فیلم نامحترمشان خالی کنم که: دست از حقنه کردن مان بردارید.
اما در همین آشفته بازار هنوز آثار شریفی هستند که به درک و شعور مخاطب احترام گذاشته و وی را به مثابه ماشین مصرف کننده خزعبلات نمی پندارند.
شادروان با کمی اختلاف (بسته به سلیقه ...) جزو این فیلمهاست , فیلمی که در عین روان و ساده بودن حرف خودش را می زند, وامدار کسی نیست و ادا درنمی آورد.
شادروان در شلخته گی و گم شدن معانی کلمات ادبیات فارسی که در این دوران بشدت مد شده، خیلی ساده و مهرجویی وار از روزمرگی یک خانواده می گوید و درد و خوشی شان را بی پرده نمایش می دهد (که اگر در یک فیلم با تم طنز بازهم درد را پررنگ تر می بینیم به گواه تاریخ بیشتر رنج داریم تا هرچیز دیگر). وی در این میان بدنبال آن نیست که برای هیچ فرقه ای خوش رقصی کرده و منویاتشان را در لفافه به مغز مخاطب تحویل دهد.
فیلم طلبکارانه آدرس نمی دهد که اگر چنین بشود چنان خواهد شد, و یا در مزورانه ترین حالت بدنبال رد کردن خطوط رنگ وارنگ برای لایک بیشتر نیست.
شادروان از آن دسته فیلمهاست که ترجیح می دهم بعد از دیدنش, برای خرید در بخش دانلود قانونی اقدام کنم.

لورم ایپسوم یا طرح‌نما به متنی آزمایشی و بی‌معنی در صنعت چاپ، صفحه‌آرایی و طراحی گرافیک گفته می‌شود. طراح گرافیک از این متن به عنوان عنصری از ترکیب بندی برای پر کردن صفحه و ارایه اولیه شکل ظاهری است.
پاراگرافهای جدا جدا و نامرتبط (اما جذاب) به هم بهمراه موسیقی بلند و نامرتبط تر و میکروفونی کوتاهتر از محل قرارگیری معمول که صدای اجراگر رو نامفهوم و من تماشاگر رو عصبی می کرد و رقص واره های بی ارتباط به کلیت نمایش بهمراه اجرای بی نقص علی باقری ، مفهوم لورم ایپسوم (در تیاتر) را به زیبایی القا می کرد.
تجربه ی نویی بود و به قول استاد:
نو نفس باشید.

آرش: پیک پیشین به دشمنی نمُرد شاها ، به خستگی جان داد
افراسیاب: پس از گناه خودتان است که شایسته مردمانتان از دست می دهید
از پیک پیشین چنان کارکشیدید که از پهلوانی باید
پهلوانانتان زپیکار بیگانه اند و چاره می کنند
شاه و فرهمندانتان چاره رها کرده پرخاش می کنند
هیچکس به کار خود نیست
می دانم در ایران چه می گذرد


افراسیاب: کماندار تیر رهانیدن را به عشق آموخته و هر تیر را به صد هنر می پرتاید
آرش: اما اگر چنین کمانداری دیگر در میان ایرانیان نباشد ... دیدن ادامه ›› چه؟
افراسیاب: همان به که ایران به درد بی هنری ازمیان برود ، اگر کماندارانش را بیگاه از دست داده باشد


آرش: در نبود تو چه شالیزی از گیسوان که دختران بریدند و به باد دادند،
یا بستند و از دیده فرو پوشاندند
هومان: تیر این کمان اگر به گاه و به کس رها شود از هزار شالیزار بگذرد
و از گیسوی به بند هزار هزار دوشیزه گره گشاید

اینکه چقدر امروز محتاج شماییم بماند
شنیدن صدایتان و نیوشیدن سخنانتان چه خشم شیرینی برمی انگیزد