سعید پور صمیمی عزیز که ما را ۷۰ دقیقه وصل صندلی هایمان کردی، سپاس!
این نمایش فخرفروشی یک بازیگر تمام عیار به همه بازیگرنماهای یدک کش شهرت از طرف مخاطب عجول و سطحی نگر است. وای که مست از این قدرت بازیگری از سالن خارج شدم.
نمیدانم اشکال کار کجا بود ولی نمایش آنطور که انتظار داشتم نچسبید. نورپردازی و طراحی صحنه خوب بود. ترجمه روان بود و بازی ها هم عالی. حتی پیام خود نمایش هم برایم ملموس بود. اما یک چیزی آن وسط گم بود که هنوز با گذشت سه ساعت از اتمام اجرا برایم گنگ است.

پ ن: شنیدن اولین آوای سعید پورصمیمی مرا پرت کرد به دوران سریال در پناه تو و صد البته بازی درخشان و بی نظیرش
پ ن: بیشترین علاقه ام به سالن استاد ناظرزاده کرمانی صندلی های خوب و تهویه مطبوعش بود که متاسفانه از گرمای سالن همه ناراضی بودند. آخر چرا؟!؟!

انتخاب این اثر برای نمایش، بسیار هوشمندانه بود. بازیگرها مسلط بودند. طراحی صحنه خوب و کافی بود. منتها متن بیش از حد ایرانیزه شده بود، همان تم وودی النی و شوخی با مرگ برای ایجاد فضای طنزآمیز می‌توانست کافی باشد.

پ ن : در زندگی ام نمایشی ندیده بودم که تماشاگرانش بغایت بی ملاحظه باشند. خنده های با صدای بیش از حد بلند و به کرات، غیرقابل تحمل بود. جمعه نهم آذرماه.

متن عالی بود. بازیها روی هم رفته خوب. پیام لاریان چقدر واقعی میتواند مصایب جامعه را بیان کند. نداشتن رورانس اتفاقا به کلیت اثر می آمد. هیچ دلم نمی‌خواست از فضای نمایش با صدای تشویق، خارج شوم. هرچند کاری ارزشمند و درخور تشویق‌های بسیار است.
پ ن: دلم پوستر کار را میخواست. متاسفانه تاخیر در شروع خیلی طولانی بود.

بازی ها عالی و هماهنگی بازیگران فوق العاده بود. چقدر از دیدن آقا پسر کوچولوی با استعداد شگفت زده شدم. انقدر نقشها روان اجرا میشد که باورم میشد اونها یک خانواده اند. طراحی لباس میتوانست خیلی بهتر باشد و پوستر کار بسیار زیبا بود.
پ ن:سالن متاسفانه خیلی گرم بود