وقتی با آدم متفکر و اندیشه ورز طرف باشی که هم کار خودشو خیلی خوب بلده و هم ذهن هوشیار و آگاهی داره و خشونت جاری در جامعه خودش و جهان را به خوبی می بینه و درک می کنه ... وقتی با کسی طرف باشی که رئال و سوررئال رو این قدر خوب می شناسه و جوری با هم تلفیق شون می کنه که یه جاهایی مرر بین شون را پیدا نمی کنی ... وقتی اون قدر خوب با نشانه ها و نمادها خوب کار بشه که هر کدومشون یک تصویر از زندگی رو وسط دیدن نمایش بیاره جلوی چشمات که ندونی اونا را توی ذهن ات مرور کنی یا نمایش رو ببینی ... وقتی یک نمایش 170 دقیقه ای رو ببینی و فکر کنی فقط یک ساعت گذشته ...
پس داری نمایش سیزده رو می بینی

بازی های دوست داشتنی، جذاب و پرانگیزه
موسیقی عالی و بجا
نورپردازی بسیار هوشمندانه ... دیدن ادامه ›› و تاثیرگذار
آقای کوشکی واقعا ممنونم ... کار بسیار خشن، پردلهره، تلخ، تاریک، اما واقعی، ملموس، و خاصی را دیدم.
صمیمانه به همه گروه دست مریزاد و خسته نباشید میگم. کارتان دوست داشتنی بود

شاید یکی از مسائلی که ذهن آدم را در این بغرنج زندگی و زمان محدود و بهبوهه زندگی بی سامان جامعه قلقلک می دهد، این باشد که وقتی برای دیدن نمایشی زمان می گذاری، در پایان نمایش فکر کنی که چیزی یاد گرفته ای، شاد شوی، یک از دغدغه هایت را داخل جریان نمایش واکاوی کرده باشی، موضوعی در ذهن ات حلاجی شده باشد، و ... این اثر بسیاری از موارد را با خود داشت
نعلیقی که در نمایش پروانه جزایری با بازی های خوب و نسبتا روان مشهود بود و تکرار زندگی آدم ها و وقایع (که چه بدانیم چع ندانیم، چه معترف باشیم و چه معترف نباشیم، همه ما به نوعی به کرات این تکرار را در زندگی، در ذهن، در اتفاقات، در احساسات، و در افکارمان تجربه می کنیم) در بطن داستان و طنز محزون و محسوسی که در آن جاری بود، اثری به یاد ماندنی را برای من به عنوان یک مخاطب به جای گذاشت.
شاید بازی ها بهترین های هر یک از بازیگران کار نبود و اصولا شاید بازی چنین متن هایی واقعا در عمل بسیار دشوارتر از آنچه ما فکر می کنیم، باشد، اما باورپذیر بودند و در لحظاتی متعدد همفازی و خودانگاری دلپیذیری را رقم می زدند.
متن منسجم بود. با آن همه تکرار، هیچ وقت حس صحنه ای اضافی در ذهن نمی نشست.
دکور و طراحی صحنه با امکانات بعضا محدود، جذاب و کارآمد بودند.
من از دیدن کار لذت بردم

من نمایش افتتاحیه را دیدم.
کار بسیار خوبی بود.
به معنای واقعی نمایش، نمایش بود.
استفاده از موسیقی و انتخاب دقیق تم ها عالی بود. فقط کمی صدا بالا بود.
دکور بسیار زیبایی داشت و معلوم بود زحمت زیادی برای طراحی و اجرای آن کشیده شده است.
تماشاگر به فضای سرد خانه بزرگی در یک کشور اروپای شمالی برده می شود
نورپردازی زیبا با زمان بندی حساب شده و حتی مکث هایی فکر شده در نوردهی سبب تعلیق دلنشینی می شد.
متن بسیار روان بود. کمی داستان الا و گاه شمار سرنوشت اش برای لحظاتی در ذهن گنگ بود.
در مورد بازی ها، با بازیگران بدن شروع می کنم. عالی ... دیدن ادامه ›› بودند. چنان محو بازی بودند که می توانستی فقط به آنها خیره شوی
آن بازیگر پتک به دست که خیره کننده بود
بازی ها عالی بودند
بازی نقش جان گابریل، همسرش و دوست جان گابریل واقعا فوق العاده بود.
دو نوع اندوه متفاوتی که جان گابریل و همسرش منتقل می کردند عجیب واقعی و ژرف بود.
دوست جان گابریل معرکه بود. شخصیتی بسیار باورپذیر را پرداخت کرده بود.
نقش های پسر و زنی که عاشق اش شده بود بی نقص اجرا می شدند و شخصیت های خلق شده دلپذیر و دوست داشتنی بودند
بازیگر نقش خدمتکار با زیرکی حضور کوتاه خود را پررنگ می کرد.
بازیگر نقش کسی که به جان گابریل خیانت کرده بود، تاثیر خاصی را در لحظات کوتاه این نقش به جای می گذاشت.
بازی نقش دختر پیانونواز نیز با وجود کوتاهی دلنشین بود
غیر از یک یا دو دقیقه، هیچ نوع کشداری داستان را در طول نمایش احساس نمی کنی.
یکی از ماندگارترین کارهایی است که دیدم. من کار را رو اول دیدم و هنوز از ذهنم محو نشده است.
طبیعی است که روانی و یک دستی نمایش از کارگردانی خوب کارگردان کار حاصل شده است.
واقعا امیدوارم از این جنس نمایش ها، کارهای بیشتری در آینده ببینیم.
به تمامی گروه دست مریزاد می گویم و ممنونم که باعث شدند نمایشی دلپذیر و خوب را ببینم.
دلم می خواهد یک بار دیگر کار را ببینم.